De ja-maar reflex

 In een bijdrage van 16 maart jl. beschreef Edwin hoe hij met een idee naar zijn baas ging en 5 minuten later gedesillusioneerd de kamer weer verliet.

Hij had beter de regels van Hamish Taylor had kunnen hanteren voor interne innovatie, vond hij achteraf. Dat zijn dan punten als verdiep je in de interne klant, korte/duidelijke/simpele boodschap, optimaliseer tijd/plek/boodschap, zorg voor commitment en maak gebruik van de innovatie eenvoudig.

Eerlijk gezegd geloof ik er absoluut niks van. Edwin heeft een chef die reageert vanuit een ja-maar reflex, en die reflex deugt niet.

Een baanbrekend idee, een  innovatie met impact, ontstaat altijd in de communicatie tussen meerdere betrokkenen. Simpelweg omdat de wereld te complex is geworden, kennis te gespecialiseerd is, om in je uppie allerlei leuks te gaan bedenken. Zo komt de gsm voort uit de ontmoeting tussen radio en telefoontechniek. Medische apparatuur wordt ontwikkeld door technici (die niets van medicijnen of het bijbehorende medisch specialisme weten) en medisch specialisten (die geen technici zijn). Een organisatie die het voor elkaar krijgt dat medewerkers met verschillende achtergronden en disciplines, interpreteren wat een ander zegt in plaats van analytisch beoordelen, kan veel bruikbare ideeën tegemoet zien. Het gaat niet om het afbranden van niet bruikbare ideeën maar om het op gang houden van een inspirerende communicatiestroom. De chef van Edwin levert daar geen bijdrage aan. Edwin denkt nu wel drie keer na voor hij weer met een idee komt, en dat belemmert de vrije loop van het denken. Ook al weet een chef dat het niet zo´n goed idee is, dan nog is het een taak van een leider om er in ieder geval voor te zorgen dat een medewerker niet gedesillusioneerd de kamer verlaat, maar geïnspireerd blijft om mee te denken en te blijven communiceren. De ja-maar reflex belemmert trouwens niet alleen interne innovatie maar ook continue verbetering van de interne bedrijfsvoering. Als medewerkers eenmaal doorhebben dat een chef niet zit te wachten op meedenken houden ze daar gewoon mee op. Wanneer mensen nooit anders hadden gedaan dan communiceren volgens de ja-maar reflex zou ik dit stukje nu met de postduif moeten versturen.