Veranderen in het nederlandse bedrijfsleven levert eerder extra ballast op dan dat het ons lichter en flexibeler maakt. Misschien dat we niet begrijpen wat veranderen werkelijk inhoud, want dat proberen we al zo lang. Waar Grimbert ons terecht op wijst is de angst om écht te willen veranderen. Want hoe meer we over veranderen roepen, des te minder we het werkelijk doen (zoals met alles). Veranderingen moeten in Nederland wel in het oude plaatje passen, het bestaande aanvullen, al dan niet door middel van compromissen.
Dat is geen vernieuwen, maar verzwaren; het onbewust en onbedoeld log en stijf maken van onze potentie. Wat er eerder nodig lijkt, is leren los te laten, te sterven in het oude, veredelen, als een beeldhouwer die de overtolige brokken weghakt om de dynamiek en schoonheid te onthullen. Maar daar hebben we het niet zo op in Nederland, want we weten niet zo goed hoe dat moet. Toch is dat, wat ik vanaf hier veredelen zal noemen, misschien het hardste nodig. Laten we beginnen ophouden te veranderen en beginnen te veredelen. En dan niet mensen, maar vooral onze instituties, gewoonten, patronen, beschermingsmechanismen, routines, angsten, overlevingstrategieën etc. Dan keren we terug naar de kern en dat schept weer ruimte en geeft ons de mogelijkheid terug om werkelijk verantwoordelijkheid te leren nemen, te ondernemen en te innoveren.
Maar laten we klein beginnen door te stoppen met het gebruik van het woord "veranderen" en in plaats daarvan het woord "veredelen" bezigen. Wie weet waar dat toe leidt....