@Walther
Vooropgesteld: ik heb niets tegen homo’s of lesbo’s. Sterker nog: ik heb niets tegen groepen in het algemeen, be it sexual, politiek or religion. Maar ik heb WEL degelijk iets tegen opgedrongen boodschappen, demonstraties of actieve werving, om het even of dat van individuën of groepen komt.

Je hebt het over “sociale acceptatie”. Dan moeten we dat begrip wel even helder krijgen. Mag een secretaresse van een groot bedrijf met naam en toenaam van het bedrijf op de TV als paaldanseres?
Of een manager idem op een “spannende parkeerplaats”? Of meelopen in een demonstratie van extreem rechts met een spandoek met de bedrijfsnaam erop?

Ik heb geen boodschap aan het priveleven van iemand waarmee ik een zakelijke relatie heb. Wat werkgevers per geval doen moeten ze natuurlijk zelf weten, maar bij mij zijn dit soort “verbindingen” van privé en zakelijk gewoon out of the question en zouden bij mij reden zijn voor een “op staande voetje”. Zelfs het schrijven van een artikel als het jouwe zou mij als werkgever in het verkeerde keelgat schieten.

Leven en laten leven is mijn motto, maar wel achter de voordeur! Niets teddybeertjes op je werkplek, oorbellen of piercings als advertentie voor een “ride on the wild side”. Wég met kruisjes, keppeltjes, burka’s etc. Tempels, kerken en moskeën, ala (mijn spellingschecker protesteert nu), maar meelopen in de Gay Pride met het logo van je baas als enig kledingstuk? No way. Gewoon bij wet verbieden.

So: no offence

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl

Ik zie wel wat in het artikel van Walther.
Er is wat mij betreft nog een hoop te doen aan acceptatie voor holebi's in Nederland, ook in het bedrijfsleven.

Zelf ben ik biseksueel, en tevens coach en counsellor.
Ik stuitte eens op een samenwerkingsverband van coaches die zich richtten op holebi's in het bedrijfsleven. Mooi dacht ik, dat is iets voor mij om me bij aan te sluiten.

Toen ik echter sprak met de initiatiefnemers, bleek dat het niet echt een haalbare kaart was. Veel klanten durfden hun homoseksualiteit en de daarmee verbonden problemen die zij ervoeren op het werk, niet kenbaar te maken aan de werkgever, en zij durfden ook niet kenbaar te maken dat zij naar een coach gingen die hierin 'gespecialiseerd' was door onder meer zijn eigen ervaring in het bedrijfsleven.
Via de achterdeur lieten zij zich coachen, maar dan met de rekening op naam van de 'normale' coach. En mensen vinden hen 'via via' en niet via de website die zij speciaal hiervoor hadden ontworpen.

Ook in mijn praktijk maak ik mee dat clienten verre afstanden willen reizen juist omdat ik ben wie ik ben en zij behoefte hebben aan ondersteuning door iemand die hen begrijpt of aanvoelt, ook al ligt de coachingsvraag op werkgebied.

Ik denk zeker dat er in bepaalde beroepsgroepen het homo-of biseksueel zijn nog een groot probleem is, in de zin van dat er een taboe op rust. Het komt werknemers en werkgevers ten goede als zij van hun geaardheid geen geheim hoeven te maken als dit ter sprake komt (dat is wat anders dan dat zij ermee zouden etaleren). Of als zaken bespreekbaar zijn op de werkvloer als zij hier last van ervaren.

Demonstraties zijn goede manieren om aandacht te vragen aan zaken in de maatschappij.
@ Jos, protesteer jij ook als er een demonstratie is tegen zinloos geweld Jos?

Wat mij betreft vindt deze discussie op hetzelfde niveau plaats als de vroegere emancipatie van de vrouw. Vrouwen zijn gelijkwaardig aan mannen. Niet gelijk, gelijkwaardig. De verschillen zijn eenieder duidelijk. Emancipatie werd gevolgd door feminisme: ik ben vrouw en ik ben er trots op, het gevoel: het vrouwelijke is beter dan het mannelijke, ik wil me daarin onderscheiden. Feminisme is doorgeslagen emancipatie. Positieve discriminatie is nog steeds discriminatie. Dat geldt voor de discussie homo/ hetero toch net zo? moet je meer in het zonnetje gezet worden omdat je anders bent dan anderen? Volgens mij is acceptatie juist dat het níet raar wordt gevonden. Onderscheid je maar door het doen van je werk, benadruk dat je in sommige aspecten beter bent dan anderen maar of je nou homo of hetero bent heeft daar toch helemaal niets mee te maken.

Overigens geldt dit dus andersom hetzelfde: wat je in je privéleven doet is niet aan de baas, tenzij het schadelijk is voor het bedrijf. Als jij als militair mee wilt doen met de gay pride, kan dat. Maar dat is een zaak van jou privé, niet van het bedrijf. En dan laat je je uniform dus thuis.

Ik weet meteen bij wie ik zeker NIET wil werken, Jos. De scheiding van werk en privé is een illusie, je neemt jezelf mee naar je werk. En op je werk wil je dus ook jezelf kunnen zijn. Juist die combinatie van al die verschillende identiteiten maakt de diversiteit van een organisatie. En diversiteit is goed voor de verkoop, Jos.

Hetero-zijn mag je wel degelijk uitdragen, alleen is het zo gewoon dat het je niet opvalt. Foto's van vrouw en kinderen op het bureau, mogen wel, uitingen van je homo-zijn, niet??? Het 'achter de voordeur'-argument is een verkapte boodschap: je mag er wel zijn maar ik wil je niet zien. De vergelijking met religie en extreem-rechts vind ik ongepast, dat zijn vrije keuzes, je seksuele geaardheid overkomt je.

De Gay Pride is geen 'opgedrongen boodschap of actieve werving' (je hoeft niet te kijken). Het is een tegenwicht tegen alle homovijandigheid en geweld die er nog steeds zijn en alleen maar lijken te groeien. Het is een 'wij zijn niet bang voor jullie, wij mogen er ook zijn'.

En ja, defensie had ook aanwezig moeten zijn, als signaal: wij zijn modern en bij ons ben je welkom (defensie heeft toch al tijden een wervingsprobleem?). De politie durfde het wél, in uniform.

@Jos

Ik zou bij jou dus nooit kunnen zeggen dat ik na werktijd afgehaald word door mijn vriend omdat dat een prive-opmerking zou zijn. Waarschijnlijk ook niet als het vriendin zou zijn. Want dat is de consequentie van jouw beleidslijn: geen vermenging van prive-werk. Het zou me een op-staande-voetje opleveren. Ik prijs me gelukkig dat ik niet bij je werk want de zwijgplicht die je mensen afdwingt zou ik niet aanvaarden.

De scheiding prive-en-werk is niet helemaal houdbaar.

Hoewel ik zelf ook graag een Weberiaans model van organisaties aanhoudt -een medewerker is een functionaris die bij de poort de jas van zijn persoonlijkheid en priveleven uittrekt- weet ik ook dat dit niet altijd mogelijk en wenselijk is. Tussen systeem en leefwereld, om de oppositie die je in je reactie ter berde brengt, zit een heel tussengebied. Habermas was te simpel.

Het privé-leven sijpelt er altijd door heen. Een paar voorbeelden. Ze zijn met duizenden aan te vullen.

- je neemt zorgverlof op omdat je partner ziek is. Een homo wil dat zonder meer kunnen zeggen. In veel bedrijven kan dat, in andere niet. Of moet je daar over zwijgen? Belachelijk.

- er is een bedrijfsfeestje waar ook partners worden uitgenodigd. Kun je dan zonder meer je partner meenemen? Of je gaat met pensioen en je hebt een laatste etentje, mag je vriend dan mee? In het Nederlandse bedrijfsleven doorgaans wel.

-je krijgt als lesbiennne met je vriendin een kind. Mag je dat nog laten weten aan je collega's als zij dat al niet zien. Of geldt hier een spreekverbod vanwege een ontoelaatbare vermenging van werk- en privé?

De voordeur is alleen geen borderline meer. Je zult waarschijnlijk ook niet voor je werk emailen of bellen vanuit je huis. Nee, het beeld van prive en werk behoort bij de vorige fase van de industrialisering. Tegenwoordig is de wereld innovatiever met alle gevolgen voor de vermenging en afgrenzing van levenssferen.

Om op de zaak terug te komen: tussen systeem en leefwereld zit een overgangsgebied waar het voor homo's vroeger en in veel landen en ook op sommige werkplekken in Nederland niet goed toeven was en is vanwege vooroordelen, discriminatie en pesten.

De bedrijven en organisaties die zich lieten zien op de canal parade zeiden luid en duidelijk dat het voor homo's en lesbiennes in die interfacing van organisatie en priveleven goed en respectvol toeven is net als voor een ieder ander. Diversity is niet alleen iets van gelijke beloning en carrierekansen maar ook van gelijkheid in de overlapping prive en zakelijk. Het had defensie gesierd als zij hier ook voor was uitgekomen.

Amsterdam scoorde weer eens goed op de bohemien-gay index van Florida. Dat is goed voor het innovatieklimaat. Want je weet: wij homo's zijn creatiever, hebben meer te besteden, hebben meer hersenen en zijn ondernemender. En laat ik maar zwijgen over onze wild side of life. Dat is nu echt een privézaak.

Walther heeft met zijn column de spijker op zijn kop geslagen.

Ik begrijp het langzamerhand niet meer. Is het in het bedrijfsleven inmiddels geen gewoonte meer om naar iemands seksuele voorkeur te vragen, komt er weer zo'n aktie die maar niks malaat om te benadrukken hoe 'bijzonder' mensen met een andere seksuele voorkeur dan ikzelf wel niet zijn.
De samenleving discrimineert niet op sekesuele voorkeur, niet op huidskleur en niet op afkomst. Maar eerder op 'afwijkend gedrag'. Of iemand nu homo is of niet, een constant afwijkend gedrag (aanstellerig gedrag of gewoon 'nichterig' gedrag) stuit op weerstanden. Los van iemands geaardheid. Als ik mij als enorme macho en hetero opstel, hebben mijn vrouwelijke collega's een punt om zich 'seksueel bedreigd' te voelen en word ik tot de orde geroepen. Als een homo gevraagd wordt om zijn nichterig en aanstellerig gedrag een beetje bij te stellen is het ineens 'discriminatie'? Mis ik iets, misschien?
Homo's en lesbo's zijn in de multiculturele- en multi-etnische samenleving die NL is, steeds vaker geaccepteerd. Hoe meer men benadrukt met acties, manifestaties, steunacties van politici en bewindslieden e.d. dat homo's en lesbo's 'speciaal en anders' zijn, hoe meer men de ongemerkte integratie verstoord en zelfs belemmerd.
Als ik homo zou zijn en ik zou de hossende politici in de Gay Parade op een boot zien staan, sprong ik van ellende en uit protest in de gracht. Want ZIJ zorgen voor mijn discriminatie en versterken dat alleen maar

@Walther: je weet weer een hoop 'braaftaal' te spuien, en dat mag.

@Jos: Ik mag jou wel! Krijg vaak een glimlach als ik je stukjes / reacties lees.

Ik heb het over het koppelen van een bedrijfsnaam aan publieke uitingen, méér niet. Maar ook zeker niet minder. Zeker als voor die koppeling niet uitdrukkelijk toestemming is gegeven.

Er zijn veel bedrijven die met héél veel zorg een imago willen neerzetten, waarbij je aan dingen als huisstijl zelfs geen punt en komma mag veranderen. En dat is hun goed recht.

Het gaat om context!!!!!

Je kan het omdraaien: stel dat een bedrijf ongevraagd jouw naam gebruikt voor een willekeurig doel. Stijltje "Story" en "Privé"of zoiets.

Verder vraag ik me af of het belang homo's en lesbo's wel gediend is met iets als de Gay Pride. Je botst direct op de smaak van minder ruim denkenden en da's niet slim.
Sterker nog: de toch al stigmatiserende onderstroom in de maatschappij wordt erdoor gevoedt. Dit leidt zeker niet tot meer acceptatie.

Zorg nou gewoon dat je werk in orde is. Dat je er niet uitziet als een geverfde vogel, doe een beetje "normaal zakelijk". Je kan best "uit de kast"komen" maar laat je er niet opjagen.

Zoals ik al zei: no offence

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl

Het commentaar dat wordt geleverd is een bekende.
Je mag homo zijn maar doe normaal wat normaal dan ook mag betekenen.
Hij is bijna net zo klassiek als ik heb niets tegen donkere medemensen maar ik heb liever niet dat mijn dochter met ze omgaat niet voor mezelf of haar maar de kinderen uit zo'n huwelijk zullen het zo moeilijk krijgen.

Een aardig artikel om te lezen is:
'De pressure to cover' van een yale professor Kenji Yoshino in de New York Times. Over hoe we allemaal (hetero blank zakenMAN inclusief) vreselijk veel energie verspillen door ons anders voor te moeten doen dan eigenlijk nodig is.

http://www.nytimes.com/2006/01/15/magazine/15gays.html?ex=1294981200&en=089f6480fcfeb0e0&ei=5090&partner=rssuserland&emc=rss

Niels

Joep,
Je haalt er allemaal “gepasseerde stations” en inmiddels (ook door mij) volledig geaccepteerde situaties en werkelijkheden bij. PS: een hetero met “advertentiegedrag” wordt door mij óók niet getollereerd. Daar hoeven de dames niet voor aan mijn bureau te komen.

Anne: kijk even hier . . .
http://www.ad.nl/amsterdam/2463428/Politie_doet_mee_met_Gay_Pride.html
en vergeet vooral niet om alle 40 (merendeels negatieve) reacties even door te kijken

Ik erger me aan het promiscu gedrag op de werkvloer en van WIE DAN OOK. De exposé. Je komt toch om te WERKEN hier? Flirten doe je maar in je eigentijd.

Voor de Gay Pride Fans: wat een ongelooflijke bloedarmoede.
Ik weet wel dat sommige mensen een of twee uur méér nodig hebbebn om zich te scheren, MAAR IK HOEF HET NIET TE ZIEN. Ik weet ook wel dat er mensen zijn die pommade of gel liever over hun hele lijf smeren in plaats van in hun hoofdhaar, MAAR IK HOEF HET NIET TE ZIEN. De lerentuigjes, de rubber dingetjes, de spijker what’s however: doe het in je club, maar niet “en pleine”. De combinatie politiepet en cirkelzaag hoeft voor mij óók niet. Verveel mij er niet mee, svp!!!

Mijn vak is innovatie. Dus zeg ik “doe eens wat NIEUWS”. Laat de Gay Pride eens aankleden door onze Nederlandse couturiers. Nederland modeland of zo. Niet “Get a life” maar “Get creative”. Wedden dat ze allemaal (en pro deo) meedoen?

Ideën?:
• flitsend 3d grijs, zwart of marine blauw (moet kunnen na 100 jaar)
• 45 graden streepjespakken (of elke andere hoek)
• stropdassen van kant, nep-bont of (kunst) zijde
• plooibroeken met 90 vouwen
• binnenstebuiten colberts (pré & aftermath)
• geraffineerde mantelpakjes
• rokken die bij uitwaaieren een slogan laten zien (linksom “OK”, rechtsom “onder protest”)
• blouses die bij verschillende belichting een andere boodschap vertellen
• tweezijdig draagbare jassen (zakelijk / privé)
• actetassen met ingebouwde bar (voor de salesreps)
• en zo kan ik nog wel even doorgaan

Wat ik tot nu toe heb gezien is een revival van de Flower Power periode: vechten voor een zaak die allang gewonnen is (acceptatie). De weinigen die het tot hier niet snappen ontbieden we in het fietsen hok.

Maar . .. als de achterliggende doelstelling WERKELIJK de acceptatie á la Gay pride betreft, dan kan het nog wel even duren.

Mijn stelling is:
Word creatief, kijk wat “de zaak” ECHT nodig heeft c.q. de zaak dient. Get to the point.

Welgemeende groet,

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.change enhancement.nl

Dank voor alle reacties.

De kern van mijn booschap is dat diversiteit loont. Een organisaties waarin homo's zich thuis voelen is een organisaties waar iedereen zich thuisvoelt. Diversiteit wordt met de mond beleden, maar is niet nazelfsprekend...

Stel jezelf drie simpele vragen:
1. Hoeveel openlijke homo's ken ik in mijn directe omgeving?
2. Hoe ga ik in het dagelijkse werk om met die collega'; waar gaat je koffie-apparaat-gesprek over?
3. Wat vertel ik sollicitanten over onze cultuur, normen en waarden? Is dat een aantrekkelijke boodschap voor iedereen? IBM profileert zich daarmee! Kijk maar eens op: http://www-05.ibm.com/employment/nl/ Bij IBM wil ik dus werken.

Joep slaat de spijker op z'n kop:"De bedrijven en organisaties die zich lieten zien op de canal parade zeiden luid en duidelijk dat het voor homo’s en lesbiennes in die interfacing van organisatie en priveleven goed en respectvol toeven is net als voor een ieder ander."

En over Defensie...
Het dragen van een uniform tijdens GayPride was een van de onderwerpen die de laatste weken de voorpagina's haalde. elke nuance was uit de discussie verdwenen. Defensie wil meer militaire uniformen zien in het dagelijkse straatbeeld. "Met het zichtbaar maken van het uniform laat je zien trots te zijn op het bedrijf. Daarmee creëer je draagvlak." (maart 2008). En Defensie is terecht een club om trots op te zijn.
Defensie doet intern veel voor de positie homo's; een actief homonetwerk (al 21 jaar), 4 mei kranslegging bij het homomonument, deelname aan roze zaterdag, onderzoek, actieve betrokkenheid bij diversiteitsbeleid, gender ambassadeurs, openlijke homos/lesbos op ook militaire topfuncties, enz...
Defensie loopt daarmee voorop. En, wat was ik trots geweest als we dat ook hadden mogen laten zien in Amsterdam.

Walther Ploos van Amstel.

Walther,
je raakt de kern niet. Sterker nog: je manouvreert er bewust omhéén!!!

Erkenning en acceptatie gaat niet over wat je BENT, maar hoe je je gedráágt!!!!

Ik zeg: "Get straight" maar dan in de betekenis van eerlijk.

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl

Zo lang ergens expliciet over praten wordt en dit praten gezien wordt als noodzakelijk om duidelijk te maken dat er geen discriminatie is, zo lang is er dus zeker discriminatie. Er altijd maar weer over beginnen en zeggen "dat het oke is" is wat mij betreft een uiting van niet accepteren. Ik heb zelf nog nooit een collega op borrels aangesproken om te praten over diens heteroseksualiteit, wat ik daarvan vindt en wat ik denk dat dat voor hem/haar moet betekenen. Laat staan dat ik zou investeren in het "uiten van een oke" op dit onderwerp. Als iets er niet toe doet, dan doet het er dus ook niet toe. Jammer, dat we nog niet zover zijn. Want ik ben bang dat we nog niet zover zijn.

Ik ben van mening dat, anders dan in de prostitutie wellicht gebruikelijk is, sexuele geaardheid geen item is om mee te koop te lopen. Het staat los van je beroepsgroep en wanneer je dat dan toch gaat benadrukken, ben jij juist degene die het als bijzonder en dus afwijkend profileert. En inderdaad: dan discrimineer jij jezelf. Waar je vervolgens weer in de media over loopt te zieken. Zo krijg je de kranten en internet-sites wel vol! Aandacht-vrageritus noemde mijn moeder dat vroeger al.....