Mooi hoor, wat je schrijft, echt. Maar al die communicatieregeltjes... Volgens mij kun je zo'n gesprek starten zoals je wil, zolang je de ander maar tegemoet komt vanuit ruimte (liefde). Als je begint met 'Goh, Irma, wij hadden toch afgesproken blabla, ik zag je niet, hoe komt het?' - en je meent dit, dan loopt het al prima en hoef je verder niet ingewikkeld te doen. Het gaat niet om wat je zegt, maar om waar je vandaan komt. Het zou mooi zijn als 'de wetenschap' kleur zou gaan onderschrijven dat alles simpelweg beter en effectiever werkt als het uit je hart komt.

Absoluut, Alexandra. Wat zou de wereld mooi zijn als we van nature die basishouding hadden in onze communicatie.

Alleen: wat is een eerste stap die mensen op weg helpt om zo'n houding te ontwikkelen? Het is vaak lastig om handen en voeten te geven aan een basishouding gebaseerd op ruimte/liefde.

Het structureel toepassen van het gedachtegoed Subconscious Impact (kennismaking in het artikel) zorgt ervoor dat je die basishouding ontwikkelt. Een soort systematische en mechanische aanpak die bijdraagt aan een veel belangrijker goed: een waarderende en gelijkwaardige blik op onszelf en op de mensen om ons heen.

Kortom: soort kip-ei-verhaal... ;-)

Artikel bevat weer een aardig aantal sturende vragen waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. ‘Wat zie je als nadeel … etc.’ Manipulatief. Gewoon een direct en eerlijk verzoek is veel gezonder en gelijkwaardiger. ‘Irma, ik zou het op prijs stellen als … ‘ niks mis mee, met die ik-boodschap als je een leidinggevende bent.

Fijn om te zien dat een sturend karakter van vragen je tegen staat, meneer/mevrouw Van de Bilt. Volledig mee eens.

Drie dingen hierin zijn doorslaggevend wat mij betreft.

1. Met welke intentie ga je het gesprek aan met de ander? Als die intentie ongelijkwaardig en manipulatief van aard is, dan gaat het hele verhaal inderdaad niet op. Maar op dit platform ben ik er van uitgegaan dat we met een andere intentie met collega's praten.

2. We hebben allemaal slechts een beperkte, persoonlijk gekleurde perceptie van feiten. Een vraag die iemand uitnodigt om op een andere manier naar dezelfde feiten te laten kijken, helpt om de ander z'n perspectief te laten verruimen.

3. De timing van de vraag die het perspectief verbreedt is cruciaal. Als jij (eerst) volledig zicht hebt op de beweegredenen van de ander en die ook echt respecteert, zal het onbewuste brein van de ander je (zonder verzet) toestaan dat je die sturende vraag stelt. En die sturende vraag zelfs waarderen.

Stel je hem te vroeg (nog zonder je volledig in de ander te hebben verdiept), dan is de kans groot dat je de situatie teveel naar jouw hand wilt zetten. Wat je inderdaad als invloed of zelfs manipulatie (bij een slechte intentie) zou kunnen beschouwen.