In een te grote zaal zitten verspreid de deelnemers aan het congres. De organisatie had duidelijk op een grotere opkomst gerekend. Dus achterin de zaal met touwen de achterste rijen afgezet. Maar daar laten doorgewinterde bezoekers zich niet door tegenhouden. Op de laatste rij zaten meer mensen dan op de eerste drie rijen bij elkaar!
Nou ja, kan gebeuren. De ontvangst was plezierig, de koffie vers dus het kan nog alle kanten op. De dagvoorzitter neemt het woord en iets in zijn slepende manier van praten doet mij vermoeden dat het een zware dag gaat worden.
Tegen beter weten in blijf ik hopen op verbetering. Maar die hoop is ijdel. Dat had ik al kunnen weten toen ik de congresmap bij de ontvangsttafel overhandigd kreeg. Die was dikker dan een syllabus over Internationaal Recht! De sprekers ...
De echte conclusies gaan verloren in luister-vermoeiheid.
Niet meer inschrijven dus. jammer, want het kan echt beter.
Maar wat wil de spreker van zijn 'publiek' weten?
Klantgerichtheid is meer dan luistervriendelijk.
goede kritiek derhalve.
Ik trek de parallel naar de opeidingswereld, waar dergelijke geestdodende exercities ook voorkomen. In onze programma's (training, coaching) is het juist om deze reden een goed gebruik om maximaal 30 % van de tijd te besteden aan theorie en 70 % aan (inter)actie. Deelnemers, die leren van zichzelf en elkaar. Ervaring, kennis, talent en inzicht aanspreken en daarvan leren.
Mensen gaan dan vol energie, verrijkt en tevreden naar huis.