Wie is er eindverantwoordelijk voor het arbeidsgeluk?

Het verbaast me altijd dat mensen niet gelukkig zijn in hun werk. Ik kom ze overal tegen. Medewerkers die van alles roepen over wat er anders moet. Waar ze zich aan storen. Wat ze vervelend vinden. En da's raar. Want wie is er nu eigenlijk verantwoordelijk voor zijn of haar arbeidsgeluk? Dat ben je toch zeker zelf!

Kennelijk zijn we zo geconditioneerd dat we vooral roepen, maar vervolgens wachten tot een ander het 'geluk' aanbrengt. Medewerkers kijken veel naar boven. Tot directie in actie komt. Maar die zijn er door vermoeid geraakt. Wel eens geprobeerd om 150 mensen gelukkig te maken? Onmogelijk! Zelfs voor 1 persoon - bijvoorbeeld je levenspartner - is dit vaak al lastig genoeg.
Toch heb ik zelden gemerkt dat directies tegen veranderingen zijn. Ze verwelkomen het zelfs. En vinden het fijn als ze niet altijd zelf het initiatief hoeven nemen.

Kortom: houd op met klagen en ga d'r iets aan doen. Want alleen jijzelf gaat over de mate waarin je je gelukkig voelt ! En lukt het niet om blij te worden in je werksituatie, besef dat je altijd andere keuzes hebt.

Krachtig artikel wat mooi aangevuld wordt met de reactie van MC van der Kolk. Het mes snijdt inderdaad aan twee kanten. En ja, als je oprecht voor geluk gaat in je werk, in je relatie en uiteindelijk in je leven dan kan dat soms betekenen dat je afscheid dient te nemen van een bepaalde plek, persoon of positie. En dat is niet altijd even makkelijk!

Voor veel mensen is de keuze om voor geluk of betekenis (roeping) te gaan, zeker wanneer dat ver weg lijkt van de dagelijkse realiteit, dan ook dermate oncomfortabel dat eerder gekeken wordt of niet een verbeterde omgang met de bestaande werkelijkheid kan worden gevonden.

Een verbeterde omgang die ironisch genoeg vaak zijn uitweg vindt in apathische berusting, negeren, ontkennen, klagen, aanklagen of rebelleren. Wat weliswaar allemaal min of meer even werkt, maar nooit tot een gelukkiger gevoel leidt bij de betreffende persoon. Sterker waardoor je vaak zelf onbewust meehelpt de spirit om te gaan voor meer geluk de grond in te trappen.

Als je zelf niet durft te gaan voor geluk en betekenisvol werk zal iedereen in je omgeving die dat wel durft te doen en laat zien, bij voorbaat verdacht, raar of zelfs bedreigend zijn. En dan helpt het zeker als een hele groep, laat staan de directie en het management gezamenlijk, laat zien dat ze dat wel belangrijk vinden.

Een gevoel van geluk is het gevolg van het (langdurig) ervaren van positieve emoties. Uit mijn promotieonderzoek naar de rol van esthetiek in werk en organisaties blijkt dat esthetische ervaringen kunnen leiden tot positieve emoties. Stimuli als samenhang der dingen, ontwikkeling, verbondenheid met waarden en doelen bijvoorbeeld veroorzaken positieve esthetische ervaringen. Een Iijst van 30 schoonheidsdragers (stimuli) is te reduceren tot 5 kenmerken van mooi werk & organisaties: coherence, collaboration, accomplishment, identification en mystery. Verder blijkt dat postieve esthetische ervaringen bijdragen aan werkplezier, gevoel van eigenaarschap en trots, en de kans op flow-ervaringen en indirect aan performance. Schoonheid / esthetiek draagt sterk bij aan geluk van medewerkers! Zie www.combeau.org

Momenteel schrijf ik samen met collega's van de LevantoGroep een cursus over Herstel en Geluk. We maken daarbij gebruik van goede literatuur en de ervaringen van onszelf en mensen en hun organisaties met name binnen de Healthcare sector. We hebben samen een model ontwikkeld dat meer inhoud dan de traditionele economische ideeen en modellen voor management en organisaties. Iedereen kan gelukkiger worden en dat is nodig en essentieel voor het behalen van de Duurzame Doelen (PPP/ESG) op alle niveaus.
De modellen van aandeelhouderswaarde en doelgroepen gaan niet ver genoeg en geven niet het gewenste gevoel en de concrete handvaten voor Optimaal Duurzaam GELUK. Er dienen ook andere perspectieven bij betrokken te worden zoals sociologie/psychologie.