Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
De gebeurtenissen, die Hans in zijn column op een rijtje zet, geven in ieder geval wel te denken. Het vreemdst is nog het gehannes met de nepguru. Gyuri Vergouw berichtte daar al eerder uitgebreid over in http://www.1minutemanager.nl/2007/03/12/1minutemanager/strategie-bestuur/angst-management-abn-amro-en-haar-nep-goeroe/
Maar hoe komen we weer bij de eigenlijke kracht van de organisatie? De ziel zoals Hans en ook de Bank zelf het noemen.
Ik vind het initiatief van het personeel van de bank zo gek nog niet. De column "http://www.managementsite.nl/columns/1014/ABN-AMRO-wie-heeft-de-teugels-in-handen-.aspx" van Marijke Hulsing gaat dezelfde kant uit. En vervolgens vanuit herwonnen kracht, precies zoals nu Fortis en Bank of Scotland doen, zelf op het overname pad gaan.
Dat veranderen vooral pijn doet bij mensen en dus organisaties weet iedereen. Dat zien we dan ook als effect terug in de bedrijfscultuur van deze bank (angstcultur).
Is dit in andere organisaties dan zo veel anders? Dat vraag ik mij af en wil daar dan ook empirische bewijslast voor terug zien.
De gemakkelijkste manier om deze te vinden is te putten uit je eigen directe waarnemingen en ervaringen bij gebrek aan bevindingen uit onderzoek. De ervaringen met bedrijfsculturen zijn bij mij nogal gekleurt dus ga ik maar af op wat ik zie.
De ziel van het bedrijf is onzichtbaar en de geest die daar om heen hangt al helemaal. Dan doe ik wat Hans van der Loo ook doet: ik kijk naar het gedrag ( de nep-guru) en toets de meningen die daar uit voortvloeien(reacties van medewrekers)en probeer via deductie tot een conclusie te komen.
Dan kom ik echter tot eenzelfde conclusie als de schrijver van het populaire boekje door Spencer Johnson en Ken Blanchard, omgaan met veranderen, zakelijk en prive): wie heeft mijn kaas gegeten: verander jezelf, als de kaas verdwijnt ga dan mee (blz.74).
De kaas, is het gewin, het veranderen is de beweging oftwel het leerproces dat je als medewerker moet ontwikkelen. En dat is pijnlijk voor eenieders ziel.