weg met de 'Big Brands' en leve de kleine

In toenemende mate erger ik me groen en geel aan sommige grote ondernemingen. Zogezegd Big Brands die klantdialoog, Customer Experience en “klant centraal” hoog in het vaandel hebben. Mooie woorden die door nog mooiere marketing- en PR-afdelingen worden gebezigd.

Ik heb een groot vertrouwen in de mens en in diens goedheid. Het lijkt me daarom keer op keer sterk als ik als vaste klant, bijvoorbeeld bij Ben, geen recht heb op 2 jaar lang 50% korting op de tarieven én een nieuwe smartphone. Oh, dat geldt alleen voor nieuwe klanten? Ah.

Helaas staat op de website met grote letters “Deze is speciaal voor jou”, waarbij gedoeld wordt op een slimme LG telefoon voor meervoudig gebruik. ‘Leuk’, denk ik, even m’n abonnement upgraden en ik heb het voordeel voor 2 jaar te pakken. Het belonen der vaste klanten, in de volksmond loyaliteit. Niets is minder waar. Even ben ik flabbergasted. Jammer. Abonnement opzeggen en een nieuwe nemen, dan heb je wel het voordeel, volgens mijn vrouw. Goeie gedachte, mits ik dan niet mijn nummer kwijt zou zijn, want nummerbehoud werkt niet, zo laat Ben me weten. Hmm, dan eerst naar Vodafone en een maand later weer terug naar Ben? Wat een gedoe.

Ondertussen worden de rentetarieven op mijn spaarrekening naar beneden bijgesteld, komt ING met een nieuwe –oranje- campagne met daarin niemand minder dan Wesley Sneijder, Rutger Hauer en Esmee Denters! Zouden zij zich hiervoor gratis hebben laten lenen?

Het VPRO-programma Tegenlicht bericht over de financieringsconstructie achter kinderdagopvangorganisatie Catalpa. Zij zijn onderdeel van de Estro Groep die weer onderdeel is van Providence, waar een Texaanse investeerder uiteindelijk de baas is. Stelt u zich eens voor: een sigaren rokende Texaan met lasso en cowboyhoed die de baas is van het kinderspeelkasteeltje bij mij in de wijk. Twee dagen per week breng ik m’n jongste er naartoe; een lief en zorgzaam team, dat moet gezegd worden. Maar uiteindelijk bepaalt de aandeelhouder dat het hier gaat om de bucks.

Zo blijkt ook uit de VPRO-docu, want de ‘ball-game’ van de investeerder is om kinderopvang op te kopen, slechts ten dele met eigen vermogen te financieren en de schuldenlast (want door banken werd de rest gefinancierd) te verdelen onder de individuele opvangen. Latere (door)verkoop zorgt voor het gewenste rendement. Vinden we het raar dat de tarieven ook hier omhoog gaan. Het creëert de zoveelste luchtbel. En dan heb ik het niet over die van zeepsop. (Overigens heeft in het geval van Catalpa de Texaan z’n handel verkocht aan KKR).

Ik vind het allemaal maar wat. U kunt zich voorstellen hoe verwonderd ik ben als ik wél eens een keer een goede beleving heb. Als ik deskundig en persoonlijk geholpen wordt in de sportspeciaalzaak bij mij in de regio. Geen mooie praatjes of dure campagnes. Wel van mij willen weten hoe ik gereden heb op m’n Viking Marathon Speciaals en of de ronding van het ijzer nu goed voelt. Een glimlach, wat small talk en spontane tweets over en weer. Kijk, en dát is de ware klantdialoog. Wat een ervaring.