Kruideniersmentaliteit

Soms kom je in ons landje weer een onvervalst staaltje ouderwetse kruideniersmentaliteit tegen.

Het was prachtig weer, vorig weekend. Net als vele anderen gingen we lekker naar het strand. Gelukkig niet om uit te waaien want het was windstil en ik hou niet zo van harde wind. Nee, we gingen een lekker eind lopen. Daarna nog even met hond en kind in de zon zitten en toen richting terrasjes om iets te drinken.  Het was half  5 geweest en we liepen langs ‘Le Bateau’. Op een groot bord stond: “Tot half 6:  koffie, cappucino en bier voor 1.20.”Mooi, dat kwam goed uit. We lustten wel een lekkere cappucino. Het duurde even voor er iemand kwam maar uiteindelijk kwam een aardige dame vragen wat we wilden. Tot onze grote, en aangename, verrassing bracht de serveerster een schoteltje brokjes voor de hond en een bak water. Daarna kwamen de drankjes. Het was tien voor vijf. Een minuutje of twintig later wilden we afrekenen om nog even op het strand naar de schitterende zonsondergang te kijken.We riepen een serveerster die terugriep dat ze eraan kwam. Het werd later. En geen serveerster. Er liep trouwens helemaal niemand meer van de bediening op het terras.Tegen half 6 had ik beet. ‘Drie euro zestig’, zei de serveerster. Ik gaf haar vijf euro en ze zei dat ze even wisselgeld ging halen. Man, kind en hond liepen al richting strand, het kon niet lang meer duren voor de zon echt de zee in zou zakken. Ik bleef achter op het terras. En wachtte. Tien minuten later wachtte ik nog, dus ik besloot maar eens binnen te gaan kijken. Daar was ze, de serveerster. ‘Het is 6 euro 40 mevrouw’, zei ze. Ik was verbaasd: drie keer 1 euro 20 is toch geen 6 euro 40? ‘Ja, dat klopt. Maar het happy hour is maar tot half zes en nu is het tien over half, dus geen happy hour meer.Ik herinnerde haar eraan dat ik al een poosje geleden, ruim voor half zes, geld had gegeven en dat ze zou wisselen. “Ja, maar nu is het half zes geweest dus geldt het niet meer”, antwoordde ze bits. Een korte discussie volgde. “Ik heb het toch al verkeerd berekend, dus is het zo goed mevrouw”, snauwde ze verder.Het is dat ik geen zin meer had in een discussie omdat ik nou wel lang genoeg had gewacht en bovendien de spectaculaire zonsondergang ook nog bijna zou missen. Daarom liet ik haar de vijf euro maar houden en ben de zaak uitgelopen. Wat jammer dat door zo’n houding onze in eerste instantie zo positieve indruk van deze zaak vakkundig de das om is gedaan.Happy hour in Le Bateau: Zorg dat je op tijd bent!