Hoe echt is groene uitvaart?

In een tijd waarin waarden en normen blijken te vervagen, waarin soliditeit van banken schijn blijkt te zijn (en waar is het waardevast pensioen waar mijn moeder altijd over sprak) is er gelukkig een helder licht aan de horizon.

Mensen gaan weer op zoek naar de bron van het leven, de oorsprong van alles. De een doet dat in Zwitserland in een deeltjesversneller (CERN) om juist dat ene onbekende bouwsteentje te vinden en een ander zoekt het in organisch tuinieren.

Dat duurzaamheid en verantwoordelijk ondernemen belangrijk zijn, is duidelijk, maar ik vermoed dat er na deze financiële crisis meer dan ooit behoefte zal zijn aan eerlijke, transparante vormen van zaken doen met elkaar. Als er op een levensmiddel staat dat het groen is, dan moet het ook “echt” zo zijn. Als er op stroom GROEN staat, moet het ook echt zo zijn. Als ik bij een bank mijn spaargeld in bewaring geef, wil ik het liefst elke dag even kijken hoe het met mijn spaargeld gaat. Nee, geen rekeningoverzicht, maar net zo als Dagobert Duck, even in de kluis kijken en tellen of het geld er allemaal nog is.

Authenticiteit was al een belangrijk thema in onze samenleving, maar ik voorspel dat dat de komende jaren alleen maar belangrijker wordt. Echt verantwoord ondernemen, echte groene producten, echte politici, echte banken, echte verkopers…

Ik weet nog niet zo goed wat ik met het volgende fenomeen aan moet: de groene uitvaart!

Milieubewust begraven, cremeren? Is het een handig bedrijf dat inspeelt op de markt, is het een oprecht bedrijf dat de wereld wil verbeteren? Hoe echt is de groene uitvaart?

Wat vindt u ervan?