ESTA visum: de reddende engelen van Delta Airlines

Ik baal ervan als we net terug komen uit Sydney, of een ander ver oord, en de blauwe uniformen gaan net koffie drinken. De theorie over wachtrijen, bottlenecks en planning is aan hun niet besteed.

Zelf gebruik ik al twee jaar Privium, het serviceprogramma van Schiphol om frequente reizigers die efficiënter willen reizen. Privium maakt een snelle en veilige grenspassage mogelijk door de techniek van irisherkenning; een ‘groene’ loper voor nette klanten.
Maar, die pas werkt alleen nog op Schiphol. Op elke andere luchthaven in de wereld mag ik gewoon weer achteraan sluiten op de ‘rode’ loper bij de grenscontrole. Wel gaat de grenscontrole steeds vaker elektronisch, zoals bij de Verenigde Staten.

Esta
Nederlandse paspoorthouders die reizen naar de Verenigde Staten voor zakelijke of toeristische doelen hebben een elektronisch ESTA VISTA (Electronic System for Travel Authorization) nodig. Die hebben wij al enkele jaren, omdat we frequent naar de Verenigde Staten reizen.

Twee weken geleden vlogen we opnieuw naar de Verenigde Staten. Deze keer, met die lastig inwisselbare punten van KLM’s Flying Blue, met een overstap op London Heathrow. Als je op KLM cadeaumijlen vliegt dan moet dat altijd ingewikkeld.

Op London Heathrow mochten we doorvliegen met Delta Airlines naar Miama. Delta vliegt met een geweldig crew aan boord. Het boordpersoneel had je vader of moeder kunnen zijn… en dat wil wat zeggen als je, net als ik, binnenkort 50 wordt. Hun service is altijd even geweldig.

Computer says no
Bij de gate op Heathrow worden we tegengehouden. Een van onze ESTA nummers wordt ineens niet meer herkend. We mogen niet aan boord, terwijl de omroeper meldt: ‘mr. Ploos van Amstel, you are delaying the flight…’.
Op papier (paspoort, printje van ESTA) lijkt alles in orde te zijn, maar de computer denkt daar geheel anders over; ‘computer says no’.

De medewerker van Delta ziet de paniek in onze ogen. Overal vandaan komen mobieltjes. Wij vragen on line een nieuw VISTA aan op de iPhone (gelukkig nog genoeg datategoed), terwijl een andere Delta medewerker belt met de US Customs and Border afdeling. Ze doen echt hun best om ons aan boord te krijgen.

De volle kist staat nog steeds aan de pier, inmiddels 10 minuten na de geplande vertrektijd, als het verlossende woord via het systeem binnen komt. We zijn geautoriseerd en vijf minuten later zitten we, nog trillend van de adrenaline, aan de champagne op stoel 6C en 6D.

De engelen van het Delta Airlines grondpersoneel hebben onze vakantie gered. En, bij de grenscontrole in de Verenigde Staten is er niets aan de hand; ‘computer says yes’.

Beetje eng…
De technologische vernieuwing bij reizen gaat steeds verder met elektronische visa en scanning van paspoorten. Het zijn de eerste stap naar meer veiligheid bij internationale passagiersstromen. Je wilt natuurlijk ook die smokkelaar van dierhuiden, die taxfree koper van een iPad, de drugskoerier, de gelukszoeker en de potentiële bommenlegger eruit halen.

Dan heb je veel meer informatie nodig dan alleen het paspoort. Waar komt de reiziger vandaan, welke tussenstops heeft hij of zij gemaakt, welke historie is bekend, wat is zijn of haar risicoprofiel en wat was zijn laatste post op Facebook of Twitter. Informatie uit de reisketen die je snel moet bundelen en slim moet wegen op risico’s. Dat heet horizontaal toezicht. De techniek bestaat, en werkt.

Maar misschien vergeet ik net te snel wat dit allemaal gaat betekenen voor mijn persoonlijke leven. Hoe verging het ook al weer de held in de film ‘Minority Report’? Of, onszelf op Heathrow?

Wat als er per ongeluk een vinkje verkeerd staat, ik een vreemde post op mijn Facebook heb staan, en er in eens vier marechaussees met getrokken wapens naast me staan, ik moet er even niet aan denken.

Ik weet niet of de engelen van Delta Airlines mij dan weer redden. Ik check in elk geval volgende reis naar de Verenigde Staten of het ESTA visum nog klopt.

Walther Ploos van Amstel.