Dames in pak begrijpen het niet

Onlangs gunde ik mezelf weer eens tijd om mezelf te trakteren om een overheerlijke koffie bij een keten met een Frans klinkende naam, die dagelijks verse broodjes bakt.

Het beleg bij deze keten is er overvloedig. Dat bleek ook wel toen ik aankwam lopen, want een meneer met zo’n overheerlijk en dik belegd broodje liep al etend tussen de tafels door. Met een tas aan de schouder kon hij niet voorkomen dat een deel van het broodje gezond op de grond belande. Helaas kon je vervolgens zien dat deze meneer wel opvoeding had gehad, maar er zeker niet van had genoten, want hij keek naar ‘het gezond’ wat ondertussen op de vloer lag, stapte er over heen en liep door.
…en Murphy keek mee.

Enkele seconden later kwam er een keurig geklede mevrouw via datzelfde pad mijn kant op lopen. Inderdaad. Ze stapte met haar pumps in ‘het gezond’, gleed uit en kiepte zo haar halve Latte Macciato over zichzelf uit.
Niemand liep op haar af, om haar te helpen.
Nog voordat ik mijn koffie had neergezet om met de twee servetjes die ik had op haar af te stappen, stond ze al bij de counter.
“Kijk nou wat mij overkomt”, stamelde ze tegen de dame achter de counter.
“Ja, dat is wat”, antwoordde deze.
“Heeft u al een nieuwe besteld?” vroeg ze om zich vervolgens om te draaien om zo’n zelfde bakkie te gaan maken.

Terwijl je dit leest, komt vast de gedachte bij je op: “Maar deze mevrouw wil toch geen nieuw bakkie koffie? Die wil een servet. Die wil even een plek bij een wasbak met warm water. Die wil even aandacht die klinkt als ‘Mevrouw, wat ontzettend vervelend. Kom even met mij mee, dan gaan we eens kijken hoe we deze schade nog kunnen beperken’.”
De mevrouw voelde zich duidelijk niet begrepen en liep een paar meter door naar wat andere collega’s van deze dagelijkse Franse bakkerij om daar opnieuw haar zinnen te herhalen.
Omdat de dame achter de counter nog steeds met een nieuw bakkie koffie bezig was, had zij niet in de gaten dat de mevrouw in pak was doorgelopen. Eenmaal klaar, draaide zich om, om vervolgens ook nog eens boos te reageren met: “Ja, wat is dat nou? Maak ik nieuwe Latte voor d’r loopt ze gewoon weg.”

Vanaf een afstand weten we vast allemaal wel hoe we dit incident tot een minder pijnlijke (of zelfs heugelijke?) gebeurtenis hadden kunnen omdraaien. In de waan van de dag, was dat in dit geval nog een stap te ver.
Het laat zich vast niet raden wat ik alsnog heb gedaan...