In 2015 is de verantwoordelijkheid voor jeugdbescherming overgeheveld naar gemeenten. Hiermee zouden de totale uitgaven aan jeugdzorg dalen, de wachttijden korter worden en de administratieve last voor hulpverleners afnemen. Dat is 8 jaar later nog steeds niet gelukt. Kinderen en kwetsbare gezinnen krijgen niet (tijdig) de hulp die ze nodig hebben.
Verantwoordelijke bewindspersonen (de minister voor Rechtsbescherming en de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) hebben hun rol als verantwoordelijke voor het wettelijke stelsel voor jeugdbescherming lange tijd onvoldoende ingevuld.
Het idee van de minister en de staatssecretaris was dat gemeenten dichter bij kind en gezin staan en dus meer maatwerk kunnen leveren. In de praktijk leidt dit tot een onoverzichteli...
De opzet is puur gericht op geld verdienen, niet op het verlenen van kwalitatief goede diensten.
De fundamentele fout is dat er geen vrije markt in jeugdzorg is: de behoeftige is niet in staat te shoppen en de juiste keuze te maken, alsof het om een bakje aardbeien gaat. Nee, het gaat in essentie om een machtsverhouding, want dat is jeugdzorg. En dat had niet mis mogen gaan. Hier is géén plaats voor neoliberaal beleid.