Zijn jullie van de pot gerukt? Een dure externe die het eindelijk eens op tafel legt!

Zijn wij er voor de regels of zijn de regels er voor ons?

Een paar blauwe ogen kijken vanachter een brilletje de kring rond? Het is opeens muisstil. Deze taal is men duidelijk niet gewend.
"Hm, wat bedoel je precies", vraagt de projectleider? De man met de blauwe ogen achter het brilletje schraapt zijn keel: "Dit is misschien niet de juiste toonzetting in dit gezelschap en als externe heb ik misschien minder recht van spreken, maar ik sta voor wat ik zeg en zal nu uitleggen waarom.
Drie weken geleden ben ik ‘ingevlogen’ tegen een stevig uurtarief. Er moest vaart in het project waarbij, zoals jullie zeiden, het beschikbare overheidsgeld zo optimaal mogelijk moet worden benut. De werkelijkheid, die ik ervaar, sluit hier in de verste verte niet bij aan….

Een snelle opstart was gewenst. Ik zwerf eerst zo’n beetje voor een geschikte werkplek  een week lang door het gebouw.
Daarnaast kost het bijna twee weken eer ik mijn toegangscode tot het interne netwerk heb. Wachten op autorisatie uit Amsterdam. Door allerlei noodgrepen, usb-sticks, uitdraaien en met een ander meekijken, kan ik in ieder geval iets doen.

Inefficiënt. onnodige tijdverspilling; wel tegen dat stevige uurtarief. Daardoor is het ondertussen wel een heel dure toegangscode geworden.

Dan blijkt mijn laptop niet synchroon met jullie systeem. De projectleider verwijst me naar de systeembeheerder op afstand. Jawel, in het zuiden des lands.
Deze doet zijn best, totdat hij hoort dat ik een externe ben. 'Helaas het spijt me, maar ik heb geen bevoegdheden om externen te ondersteunen. Dit moet eerst worden geautoriseerd in Amsterdam'. O jee, weer weken wachten, net als bij de code?
Gelukkig, ik vind hier dezelfde dag een ‘mannetje’ met de verlossende woorden: 'Ik regel het'. Binnen vijf minuten is alles gepiept.

En vandaag? Hoera, de eerste keer in drie weken dat alle betrokkenen om tafel zitten. We kunnen los en spijkers met koppen slaan!

En dan hoor ik: 'Sorry, wij van ICT hebben alles in het WVAS systeem gevuld. We kunnen pas verder als afdeling materialen en afdeling randzaken in WVAS hebben gereageerd. Anders kunnen we niks'.
NIKS? De verantwoordelijke van materialen zit naast je en die van randvoorwaarden tegenover je HIER EN NU OM DEZE TAFEL!

Daarom: Zijn jullie van de pot gerukt? Hoezo een nieuwe bijeenkomst over drie weken? Opnieuw tijd en geld verspillen en daar bovenop demotivering tot in de tenen. Ik wil NU spijkers met koppen slaan.
Pffffffffffffff. De stoom is uit mijn oren; wat mij betreft kunnen we verder.”

De projectleider bekijkt zijn handen, slikt en zegt: “Tja het lijkt er op dat het systeem ons de baas is en dat voelt wat ongemakkelijk. Ik stel voor, het voorstel van onze externe tijdelijke collega over te nemen. Kan ieder het daar mee eens zijn?”

De vergadering wordt, na een unaniem positief besluit, voortgezet.