Wanneer ben jij de houdbaarheidsdatum voorbij?

Loop door de supermarkt en met een beetje moeite vind je op 90% van de aanwezige producten een houdbaarheidsdatum. De datum tot wanneer de producent de kwaliteit van het product garandeert. Er zit grote variatie in. Verse producten zijn eerder over datum dan een blik bruine bonen. En wie heeft niet regelmatig ergens een pak of een blik staan waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is en de inhoud nog met smaak verorbert wordt?Ooit in een ver verleden ‘de verlichte jaren 70’ liep ik stage in het noorden van het land en woonde op kamers bij een smid en zijn vrouw in een klein dorp. Omdat mijn collega en ik vrijdag ’s avonds in de soos aan de bak moesten, aten we rond het middaguur stamppot bij de smid en zijn vrouw. Heerlijk, en ook aten we regelmatig typische streekgerechten. Eén wel zeer bijzonder streekgerecht vergeet ik mijn leven niet. Nadat wij, desgevraagd antwoordden dat de maaltijd opnieuw heerlijk was, kregen we als reactie, dat de zoute bonen uit de weck van 1954 kwamen! Ze had nog een paar potten staan want goede weck was lang houdbaar. Die middag hebben wij niet veel meer gegeten, steeds kwamen de archeologische zoute bonen naar boven.

Houdbaarheid is dus een rekbaar begrip. Wie bepaalt tot wanneer iets houdbaar is? De vakbond, de werknemer, de politiek, de regering, de SER, de werkgevers? Allemaal zijn ze al lange tijd in rep en roer over verhoging van de houdbaarheidsdatum van de werkende mens van 65 naar 67 jaar? Mij bekruipt het gevoel dat de werkelijke houdbaarheid van elke individuele medewerker niet aan de orde is, maar dat elke partij zo zijn eigen verborgen agenda heeft om met verve alle andere partijen te overtuigen van de rechtvaardigheid van het eigen standpunt. Duurzaamheid in HRM wordt niet bereikt zolang medewerkers de speelbal zijn en blijven van de omstandigheden van vandaag de dag. Daarmee wordt het zicht op de werkelijke houdbaarheidsdatum van individuen, met ieder een eigen wil en idee over werken, verhinderd.