Van afval tot brandstof – gooi nooit iets zomaar weg!

Vorige week werd mij maar weer eens duidelijk dat je nooit iets moet weggooien. Alles komt op een of andere reden altijd weer van pas; van een oude spijkerbroek om te klussen, een oude binnenband van een fiets om een deur te beschermen bij iets te ruw sluiten tot die televisie die al jaren op zolder staat, het nog prima doet en een student een tijdlang kijkbuisplezier kan laten beleven. Alles bewaren? Ja. Zelfs het frituurvet waar tientallen kroketten in hebben gedreven, wachtend op het moment van gaarheid en startsein tot nuttiging, is waardevol. Dit residu van de ongezonde mens, kan worden omgezet in biodiesel, een krachtstof waarop automobielen een tijdje vooruit kunnen. Dat niemand daar ooit eerder aan had gedacht!

In België, het land dat prat gaat op de uitvinding van de frituur, staan zoveel kotten dat je dit het epicentrum van de nieuwe biodiesel zou mogen noemen. Frituren als tweede natuur. Maar wat doe je met de troep? Die nu, geef je mee aan een inzamelaar die het vervolgens laat biodieseliseren. Het mooie is dat je hiermee het milieu weet te sparen en met het hergebruik iets nuttigs kunt doen. Bedrijven weten dit en maken grif gebruik van deze niche.

Ik juich het toe, maar plaats graag een kritische kanttekening. Wetenschappers zeggen dat in 2050 de vraag naar energie zal zijn verdubbeld. Ook al is dat ver weg, een gissing en mogelijk niet aan de orde, het is een verontrustend getal. Al was het maar een kwart meer, dan nog is het niet goed.

Het zoeken naar alternatieven – die ook nog eens de lucht, het water en/of de grond weet te sparen –moet onverkort doorgaan. Absoluut mee eens. Wie 20 jaar geleden had gezegd met het vet waarin de patatten gaarden naar huis te kunnen rijden, zou voor gek zijn versleten. Nu kan dat, wat zal over tien jaar kunnen? We weten het niet.

Echter de grote ‘maar’ zit ‘em wat mij betreft niet in de alternatieven, maar in de psyche. Door nu te laten zien welke alternatieven we hebben, zal niemand geneigd zijn om zijn of haar maandelijkse autorijdquotum te verminderen. Immers, elke tien jaar is er wel een nieuwe brandstof? En dus blijven we op zaterdag de stad teisteren met onze milieuverkwistende basishouding van verveling die zorgt voor zovele nutteloze autoritjes.

Jazeker, ik bezit een 35-jaar oude Land Rover en jazeker, die rijdt 1 op 5. Dat is zeer milieubelastend. Maar zolang ik er nog geen 50 kilometer per maand mee rijd, ben ik toch zeker beter met het milieu bezig dan die persoon die ik vorige week met de auto zijn oude kranten zag wegbrengen naar de papierbak op de hoek.