Social Return on Investment is hotter dan hot!

Bij aanbestedingen van opdrachten boven de € 250.000 gaat het Rijk ‘social return’ opnemen. Deze maatregel gaat vanaf 1 juli dit jaar in. Dat betekent concreet dat aanbieders moeten aantonen dat 5% van hun werknemers bestaat uit mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Op deze wijze stimuleert het Rijk bedrijven tot een vorm van MVO door het aannemen van mensen die graag willen werken, maar constant buiten de boot vallen wanneer ze solliciteren. Een flink aantal van deze mensen heeft extra begeleiding nodig willen ze in het reguliere bedrijfsleven functioneren. Het bedrijfsleven wordt zo medeverantwoordelijk om deze mensen aan werk of werkervaring te helpen.
Niet elke werkgever zit hierop te wachten vanwege de vermeende risico’s. Dit berust echter op een misverstand. Een werkgever heeft juist minder risico’s, omdat het UWV de uitkering van ziektegeld en de Wet Poortwachter gedurende vijf jaar overneemt. Vaak hebben deze mensen een persoonsgebonden budget waardoor ze begeleiding in kunnen kopen.
Maar hoe kom je nu in aanraking met kandidaten waarvoor jij een functie hebt. In de blog waarin ik Edwin de Jong van Dega Verkeersinfra interview staat omschreven hoe hij het aangepakt heeft. Opvallend is dat er een lange voorbereidingstijd aan vooraf is gegaan. (http://www.expeditieduurzaam.nl/duurzaam-hr/interview-%e2%80%98het-plaatsen-van-een-wajong%e2%80%99er-vraagt-om-geduld-%e2%80%a6).
Om de procedure te versnellen, kun je in contact treden met re-integratiebureaus in jouw omgeving. De kans dat je als bedrijf meer begeleiding krijgt of een kandidaat treft met een persoonsgebonden budget schijnt groter te zijn.

Er bestaat minimaal al één bedrijf in Nederland die zijn businessmodel helemaal op deze leest heeft geschoeid en dat is Greenfox. Zij houden zich bezig met het energiezuiniger maken van TL-verlichting. Daarvoor moeten de armaturen vaak omgebouwd worden en dat laten zij doen in sociale werkplaatsen. Het blijkt maar weer eens een fabel te zijn dat duurzaam ondernemen ‘duurder’ is. Door de methode blijven en de productiekosten laag en bovendien worden mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt erg blij gemaakt doordat ze zinvol werk verrichten. Aardig nog om erbij te vermelden is dat Greenfox ook nog het cradle to cradle principe aanhangt en gebruik maakt van bestaande materialen waar dat kan.

De output per uur ligt bij deze medewerkers waarschijnlijk wat lager dan bij de ‘gewone’ medewerker. Echter, als bedrijven deze mensen geen kans willen geven, laat je schaarse middelen lopen en zelfs bewust aan de kant staan. Je wordt links en rechts ingehaald door koplopers die maatschappelijk investeren en wegen vinden om schaarse middelen efficiënt in te zetten. Businesscases als die van Dega Verkeersinfra en Greenfox hebben al aangetoond dat het loont en onverwachte rendementen oplevert.