Snijden in tradities leidt tot vuurwerkverbod

Er is geen beter moment om te pleiten voor een algeheel vuurwerkverbod dan de laatste dag van het jaar, wanneer elke knal door de hond van de buurvrouw wordt beantwoord met een halve minuut geblaf. Met nog twaalf uur te gaan, kon het wel eens een schorre keel worden voor het zwartwitte schepsel. En het kan zo gemakkelijk worden opgelost, immers: er is al een vuurwerkverbod.

Mensen met korte lontjes, zijn vaak ook diegenen die aan geen elke traditie getornd willen zien worden. De gemeenplaats dat vuurwerk evenzeer als de kleffe besuikerde bol, het laveloos worden en elkaar iets met een uiteinde te wensen bij oudjaar hoort, is legio hoorbaar. Discussies hierover leveren geen argumenten op, maar slechts het herhalen van de mantra 'het erbij horen' op hoger volume. Met eencelligen is het nu eenmaal lastig van gedachten wisselen als de kerngedachte slechts een kant opwaait. Hieruit mogen we concluderen dat de houding- en gedragsverandering ten aanzien van het afsteken van knal en sier niet van onderaf mogen verwachten. We zullen het hogerop moeten zoeken.

Wie op 31 december of 1 januari om welke reden dan ook wel eens een ehbo-post heeft moeten bezoeken, zal zelf voortaan vanachter dubbelglas hoofdschuddend het in de lucht schieten van zware metalen aanzien. Weinigen zullen nadien nog scherp een tv-programma kunnen aanschouwen of een succesvolle carrière als concertpianist kunnen nastreven. Enige troost is dat daar vooraf over het algemeen ook al geen aandrang toe bestond; het onontdekte wonder van de 88 toetsen.

Het wonderlijke van een vuurwerkverbod, is dat dit gedurende 365 en halve dag reeds bestaat. Het is in Nederland niet toegestaan een kanonslag bij heldere hemel te doen ploffen als het niet 31 december/1 januari is tussen 's ochtends en 's nachts. Exacte uren ervan doen niet ter echt terzake omdat handhaving meer mankracht vergt dan er politiepetten bestaan. Het verlengen van het verbod tot alle dagen en uren van het jaar is een peuleschil. Anders gezegd, de gedoogconstructie die we nu kennen in de uren van die laatste en eerste dag, is eenvoudig op te heffen. Niet langer zal het toegestaan zijn om vuurwerk af te steken en van de gekte een gebruik te blijven maken. Immers, wat ooit is ontstaan uit het verdrijven van boze geesten, is allang geen enkel excuus meer om nu stoepen langdurig rood te kleuren met verpakkingspapier-maché, vermengd met modder, drank en bloed.

Onbegrijpelijk is het dat de politiek hier niet aan wil. Niets pleit voor het afsteken van vuurwerk, niemand vraagt om de vervuiling en de vele ongelukken en velen wensen ingrijpen voor mens, dier en milieu. Natuurlijk, in het verkeer vallen veel meer slachtoffers (weer zo'n leeghoofdig tegenargument dat vaak genoeg door voorstanders wordt aangehaald), en waarom schaffen we dat dan niet af? Goed punt heb je daar, klinkt het sarcastisch, appels en peren zijn onvergelijkbaar fruit en dat is niet voor niks. Politiek gaat over haalbare doelen, maatschappelijke verantwoordelijkheid en draagvlak. In die combinatie zit de sleutel die voor elk kamerlid een passende deur heeft. Je moet er alleen naar willen acteren.

Maar ik zie het niet gebeuren. En er is geen enkel argument dat men kan geven waarom niet. Hoofdschuddend zal ik vanavond de ambulances horen gieren door de straten van de stad. Vanaf morgen weer een hoop minder pianisten in de dop.