Nieuw en Duurzaam Leiderschap. Het verschil tussen Argentinië en Nederland.

Het afgelopen jaar heb ik in Argentinië gewoond en gewerkt. Ik ben druk bezig geweest om mijn zelfontwikkelde seminar, Beyond MBA, te promoten en te geven in het Argentijnse bedrijfsleven. Ik ben bij heel wat bedrijven op bezoek geweest, heb tientallen managers gesproken en verschillende presentaties over dit onderwerp gegeven. Natuurlijk wordt me dan altijd de vraag gesteld: wat is nou het verschil tussen Argentinië en Nederland in termen van nieuw en duurzaam leiderschap?Googelen op “het nieuwe werken, duurzaam leiderschap, sociaal ondernemen etc..levert veel hits op. Dit in tegenstelling tot dezelfde termen in het Spaans. Dan is er vrijwel niets te vinden. Betekent dit dat de Spaanstalige landen flink achterlopen op dit gebied?

In eerste instantie is het antwoord volmondig “ja”.Duurzaamheid staat in Argentinië in de kinderschoenen. Ik heb geen manager ontmoet waarin in zijn bedrijf een lange termijnplan bestond om duurzaamheid echt te integreren. En het is overduidelijk dat de sociale regelgeving, zoals wij die kennen, bijna niet bestaat, (arbo-wetgeving, flexibel werken, vakantiedagen, verhouding baas-werknemer, persoonlijke ontwikkelplannen, mogelijkheden tot scholing etc.)

Toch is me één ding opgevallen waarin, wat mij betreft, de Argentijnse manager verder is dan zijn Nederlands collega. En waarin hij ook een heel belangrijke voorsprong heeft wat betreft de houding voor Nieuw, Duurzaam (onafhankelijk, langetermijn) leiderschap.

Om echt een nieuwe leider te kunnen zijn, is het essentieel om open te staan en nieuwsgierig te zijn voor nieuwe ideeën en opvattingen. Tevens geloof ik erin dat de durf om je te laten raken en het vermogen enthousiast te worden door een ander, ook een vereiste is om echt in beweging te komen om jezelf en/of team en omgeving te veranderen.

In Nederland heb ik veel trainingen en seminars gegeven, en bijgewoond. Ik ben gewend dat de deelnemers altijd kritisch zijn, altijd een mening hebben en altijd wel iets aangeven wat beter kan, niet goed was en wat ze liever zouden willen. Zelfs grote namen en echte topevenementen hebben hiermee te maken.
Erg kritisch zijn is een manier om jezelf groter te laten lijken door de ander klein te maken. Maar het belet je wel om naar jezelf te kijken en in beweging te komen.

In Argentinië is dat heel anders. Wat nieuw is en anders wordt beloond en als je je best doet, zal je publiek je aandacht geven en belonen met een luisterend oor. Twee weken geleden gaf ik een presentatie tijdens een exposolidaria beurs. Het feit dat ik er als Nederlander stond en de Spaanse taal (verre van perfect) sprak, zorgde voor een enorm enthousiasme bij het publiek. Ze ‘aten’ mijn teksten puur om het feit van “hier staat iemand die zijn best en moeite heeft gedaan, dus die gaan we belonen door te luisteren en hem te waarderen.” Na mij kwam een dokter die een aantal klinieken in Argentinië heeft opgezet.
Zijn presentatie werd beloond met een staande ovatie. Iets wat ik in Nederland zelden tot nooit gezien heb. Reden: de dokter werd beloond voor zijn moed om iets anders te doen. Vergeven werden zijn ‘zwaktes’ zoals bijvoorbeeld zijn belerende en moraliserende manier van spreken.

Om een nieuwe en duurzame leider te zijn, zou je deze eigenschap moeten bezitten: open staan, luisteren naar de ander en een ander durven belonen.

Dat is wat ikzelf het afgelopen jaar het meeste geleerd heb. Ook ik ben me bewust van mijn soms TE kritische houding, die meer zegt over mezelf dan over de ander. Ik heb me voorgenomen dit te laten varen en goed te luisteren naar ieders verhaal zonder direct een mening/oordeel.

Pas dan kan ikzelf een stap maken als een echt nieuwe duurzame, sociale leider.