Merkwaardig - talent in uitvoering

Je kent dat vast wel. Net iets te laat van huis weggaan. De persoon met wie ik een afspraak heb bij een restaurant in mijn woonplaats Dordrecht zie ik naar binnen lopen. Mooi, nog net op tijd. Als ik vervolgens mijn fiets op slot wil zetten, kom ik erachter dat ik in de haast mijn fietssleuteltje ben vergeten.
Wat te doen? De gok nemen en uitgaan van het vertrouwen in de medemens? ’t Is wel een mooie fiets. Snel heen-en-weer terug naar huis? Dat kost me minimaal een kwartier en knoflookadem ruikt nog beter dan mijn okselzweet. En wat te denken van mijn natte rug die zich ongetwijfeld vastzuigt aan de stoelbekleding. Mijn fiets mee naar binnen nemen?
‘Ja, ik heb gereserveerd voor twee’.

Als ik daar zo besluiteloos sta, zie ik een jongeman zijn fiets tegen een boom zetten en zijn kettingslot pakken.
‘Kan ik misschien mijn fiets aan die van jou vastzetten?’
Na wat uitleg is dat helemaal geen probleem. Hij werkt bij deze zaak. Dit restaurant is, zoals ze dat op hun website fraai verwoorden, gelegen aan de ‘rode loper’, de weg die bezoekers vanaf het station naar het centrum brengt. Gastvrijheid daar kun je lang over praten, hij doet het buiten zijn taakomschrijving om. Hij is merkwaardig. Hier zie ik talent in uitvoering. En dat doet hij abnormaal goed. Opgelucht ga ik op zoek naar mijn afspraak.

Want de grote vraag van deze tijd is of het wel zo goed is om normaal te willen zijn. Immers: ieder van ons heeft unieke talenten. Als je talent beschouwt als het hebben van een individuele afwijking, soms dwars tegen de mening van de omgeving in, dan is talent abnormaal. En durven doorkiezen op dat talent, dat is waar het om gaat. Dan ontwikkel je van goed naar uitstekend.

En laten we wel wezen. Als we allemaal normaal gaan doen, ontkennen we het potentieel in onszelf. Dat wil toch niemand.