Allergisch voor Christiano Ronaldo? Je kunt juist leren van arrogantie!

Een jaar geleden vertoonde ik tijdens een training een filmpje van Ronaldo. De film was me aangeraden. Natuurlijk had ik deze thuis bekeken en ik vond het wel een leuk koppie om naar te kijken en bovendien deed hij leuke kunstjes met de bal. Ik was onbekend met de emoties die deze man bij mensen kan oproepen en dus ook totaal overvallen door de afkeer en afkeur die deze voetballer oproept. Nog steeds vraag ik me af of dit terecht is.

Aan welk gedrag heb je een hekel of waar krijg je jeuk van? Dat zijn vragen die helpen om jouw allergie te achterhalen. Komt er al iets bij je op? Pas echt interessant wordt het wanneer duidelijk wordt dat het gedrag dat je zo verafschuwt zelf ook vertoond. Je bent nog niet in staat  om dit bij jezelf te onderkennen. Er is sprake van projectie; een afweermechanisme die je hanteert om jezelf te beschermen. De andere mogelijkheid is dat je het gedrag echt niet vertoond, maar wanneer je er ook maar iets van zou overnemen je vorm geeft aan je eigen ontwikkeling. Een bekend voorbeeld hiervan: Een aantal mensen verbiedt zichzelf om op te vallen of goede maatjes te zijn met hun baas. Dit noemen ze slijmen en er lijkt niks verachtelijkers te bestaan dan dat.

Geen slijmbal willen zijn,  leidt onder meer tot afkeuring van netwerken en het vertellen over behaalde successen. Het idee is dat wanneer jij je werk goed doet je vanzelf in aanmerking komt voor een promotie. Het is de verantwoordelijkheid van de baas om te zien welk werk je aflevert. De baas wordt tot almachtige ziener verheven die faalt en van zijn voetstuk valt wanneer 'een slijmbal' promoveert. Dat jouw gedachtegoed irrationele elementen bevat, zou bespreekbaar moeten zijn. Je roept namelijk je eigen teleurstelling steeds weer op tot het moment dat je wakker wordt geschut en naar jezelf durft te  kijken.

Onderzoek en analyse waar je weerstand tegen gedrag van anderen vandaan komt, levert inzicht op. Jezelf krampachtig een verbod opleggen, veroorzaakt  blinde vlekken en het veroordelen van collega's van wie je veel kunt leren. Ik sprak eens een dame die als onderdeel van een cursus met een persoon moest afspreken aan wie ze een hekel had om deze beter te leren kennen. Ze deed dat en kwam er tegenover die ander eerlijk voor uit dat ze de grootst mogelijke moeite met hem had. Het leverde een buitengewoon boeiend gesprek op met als uitkomst dat het een verrassend aardige persoon bleek te zijn met wie ze daarna prima kon samenwerken. Acceptatie van dat wat 'ergerlijk' of 'een beetje vreemd' is, geeft jezelf ruimte om te experimenteren met dat wat je eerder verachtelijk vond.

Projectie en het opheffen daarvan hangt samen met zelfacceptatie en het (h)erkennen van je schaduwzijde. Bedenk eens wanneer je voor het laatst iemand hebt beschuldigt van een bepaald gedrag. Je herkent dit hoogstwaarschijnlijk alleen maar, omdat de ander als een spiegel voor jouw gedrag functioneert. Hoe erg is het om onder ogen te zien dat je naar jezelf kijkt? Wat levert het vergroten van je zelfkennis je op? Kun je compassie hebben voor jezelf. Zo ja, dan is dat geweldig, omdat je ook in staat zult zijn om compassie te hebben met anderen.

De allergie is een doorgeschoten kwaliteit; een teveel van het goede. En vaak hebben we een verdomd goede reden om daarin door te schieten; het is de grondslag voor succes en een reden voor bewondering. Jij kunt bij jezelf denken: " Prikken ze daar dan niet doorheen door dat overdreven verkooppraatje?" Vraag het maar eens ' prik jij daar dan niet doorheen?' Tot je verbazing zou je nog weleens als antwoord kunnen krijgen:" ik zou willen dat ik meer van hem/haar weg had" of " waar heb je het over, dat gedrag is toch heel normaal!"