Indraaien van spaarlampen op het toilet en andere MVO-onzin!

In de voortvarendheid waarmee iedereen altijd achter alle hypes aanjaagt, laten ook bedrijven zich overwegend niet onbetuigd. Als er ergens iemand iets roept over ‘het nieuwe werken’, wordt dit plots overal aangenomen als was er zonder volle overgave hieraan geen leven op aarde meer mogelijk. Volstrekte lariekoek, we kunnen namelijk heel goed zonder. Je moet de grondgedachte erachter omarmen, niet het uitventen van de 'holle frase'.

Een beetje van dezelfde orde is maatschappelijk ondernemen. Ook dit is iets dat bedrijven en masse hebben omarmd. Dat gebeurde vaak zonder enige kennis van zaken. Als lemmingen holde men achter elkaar aan, maar waarheen?

Maatschappelijk ondernemen. Mijns inziens nog steeds met de toevoeging ‘verantwoord’. Niemand heeft mij nog kunnen overtuigen waarom dat predicaat zo plots niet meer van belang was. Soort inflatie in z’n meest pure vorm. Onverantwoord kan namelijk ook, voorbeelden genoeg. Man en paard? Tuurlijk: Hogeschool InHolland en de gratis uitgedeelde diploma’s in bepaalde studierichtingen.

Edoch, ik zat nog op het spoor van elkaar vrij kritiekloos nabootsen. Ergens start iemand met het idee dat je een bijdrage moet leveren aan een maatschappij, in plaats van deze uit te putten en het wordt massaal gekopieerd. Vaak door organisaties die – als je er strikt naar kijkt – helemaal geen bijdrage leveren aan een beter(e) Nederland/aardbol. Leuk hoor een hybride auto, fijn hoor geen BPM, goed hoor lage bijtelling, maar iemand al bedacht dat het bouwen van zo’n brik een veel grotere belasting is voor het milieu dan een reguliere auto? Of gaan er in een Prius tweedehands batterijen? En wat dachten we van het afbreken van zo’n auto na een aantal jaar? Zolang iedereen nog elke drie jaar een nieuwe auto koopt, ben je nog steeds niet M(V)O bezig. En dat is nog op individueel niveau. Bedrijven doen hetzelfde.

Wel roepen dat er verantwoord wordt omgegaan met het personeel – investeren in ontplooiing van je werknemers – maar anderzijds schoonmaakcontracten aangaan met bedrijven die hun personeel vervolgens uitknijpen. Is het niet in salariëring, dan is het wel in het aantal bureaus dat ze binnen 5 minuten moeten poetsen. Het moet immers goedkoop en dat komt uit de lengte of de breedte. Meer dimensies kent men in de wereld van inkoop niet.

Wel roepen – na druk van buitenaf – dat je stopt met het laten maken van lampjes door kinderen in India (lekker goedkoop inkopen), maar vervolgens er ook voor zorgen dat je wanneer je hiermee stopt, de hele economische infrastructuur van Punjab instort. Met alle gevolgen van dien. Je moet niet stoppen, je moet alternatieven bieden, zoals investeren in onderwijs of microkredieten. Nadenken!

Wel zeggen dat je duurzaam bezig bent, maar vervolgens koffie uit je automaten schenken van bonen die gewoon bij boeren vandaan komen die er de absolute bodemprijs voor krijgen.
Investeren in duurzaamheid vergt anders handelen en vooral kritisch nadenken. Maar vooral: weten wat de gevolgen van je handelen zijn. Niet elkaar zomaar kopiëren, maar structureel kijken wat je kunt doen. Eerst jezelf laten informeren op basis van feiten, dan daar iets van vinden en dan pas wat doen. Niet de perifere route, neem de centrale.

En doe je dat niet dan ga je vroeg of laat over tot het indraaien van spaarlampen op het toilet. Wie niet snapt dat dat geen zin heeft, hoeft zich ook geen zorgen te maken over de toekomst.