ING start campagne voor duurzaamheid

Soms kun je onbedoeld op de juiste weg raken. In een drukke stad twee keer een verkeerde manoeuvre, op een provinciale weg in Polen, in Hasselt een terras zoeken; voor je het weet, zit je gruwelijk verkeerd. Als je dan maar op richtinggevoel volhardt in het hervinden van de route, slaag je daar meestal in, in die zin is het onbedoeld dat je niet van plan was te verdwalen. ING - die grote Nederlandse bank aan het staatsinfuus - doet iets soortgelijks. Ware het niet, dat de juiste weg er eentje is die ook zij niet zelf zochten, die weg heet duurzaamheid.
Nog geen veertien dagen geleden, was er geen vuiltje aan de lucht. Miljard na miljard in klinkende munt vond de weg terug naar dezelfde staatskas, waaruit ING een tijdlang mocht putten. Tegen schappelijk tarief. Tot het moment dat de jaarcijfers werden gepubliceerd en bleek dat de medewerker met het grootste kantoor, ook de dikste bonus mocht gaan bijschrijven. Meer dan een miljoen. In voetbalkringen tel je dan nog niet echt mee, maar bij de bakker op de hoek levert dit toch ongetwijfeld scheve ogen op. We hebben het over de hoogste baas van ING.

Nu kun je daarvan vinden wat je wilt, maar raar is het natuurlijk wel. Vooraleerst natuurlijk om zo gruwelijk veel geld te vragen voor een werkweek, maar daarnaast ook nog eens dit via een kansverdubbelaar - heb je goed bestuurd of niet - aan te vullen tot gotspiaanse proporties. Daar hebben we in mijn omgeving een woord voor: graaien.

Maar ik zie kansen en die heeft ING ons zelf geboden. Opgedrongen zou ik willen zeggen. Want wat wordt er nu bedoeld met de aankondiging dat ING een campagne is gestart voor duurzaamheid, daar is toch niets van waar? Nee, eigenlijk is het niets anders dan dat zij ons het wel heel erg aantrekkelijk maken om over te stappen naar een andere bank - ik noem geen namen - die zich niet met graaien inlaten. Dat zijn de duurzame alternatieven die iedereen die wil bankieren heeft.
Dan nog steeds is de vraag niet beantwoord hoe dit komt. Wel,dat ook is simpel. Eerst kregen we het bericht dat er een vette bonus zou worden uitgekeerd, vervolgens kregen medewerkers de aankondiging dat het pensioenfonds de uitkeringen zou gaan bevriezen. Nog maar net na het weekend kwam het bericht dat de gezichten van ING afzagen van hun bonus vanwege de ontstane commotie en weer een paar dagen daarna kregen 300.000 rekeninghouders met een fors vermogen een persoonlijke brief met uitleg, terwijl ruim 8,5 miljoen minvermogenden het mochten doen met informatie via de website.

Een terechte vraag van een student van mij bij het vak marketingcommunicatie luidde letterlijk: ‘Hebben ze bij ING dan geen communicatieafdeling?’. Nou, verzin daar dan maar eens een antwoord op, want ja, zo’n afdeling hebben ze en ja, die afdeling is fors bezet. Waarmee, mag je jezelf dan afvragen, maar men zit niet de hele dag afschriften in envelopjes te doen en deze dicht te likken. Zoveel is duidelijk.

Tot mij deze morgen te binnen schoot wat ze wel doen: campagnevoeren. En wel voor duurzaam bankieren. Zelf was ik al overgestapt toen de blauwe leeuw oranje werd. En mijn advies aan iedereen is dan even simpel als doeltreffend: het is nooit te laat om een wijs besluit ook echt uit te voeren.