Ik heb nooit een hond gehad! Over IT-kwesties en het verschil tussen hulp en service!

Een ochtend van koffiehalen en vluchten naar een vergadering stond mij nader dan het lachen. Als ik zeg dat dit door de computer op het werk werd veroorzaakt, zegt dat waarschijnlijk wel voldoende. Ja, het was weer zover en nee, het waren eens niet haperende systemen. Hoewel? Ik schets.
De ochtend begon hoopvol: een mailbox vol werk en allemaal nuttige afspraken die de laatste dag voor de vakantie zouden doen voorbijvliegen. Tot het moment dat ik ging koffiehalen en terug op de werkplek mijn pc in de vergrendelstand aantrof. Dat doet hij geheel automatisch. Hoef ik niks voor te doen. Dus ik tik het hedenochtend door mijzelf aangepaste wachtwoord in. De maand was weer eens voorbij en dan schijn je een nieuw wachtwoord te moeten kiezen. Over het waarom heeft nog nooit iemand het hoofd gebroken. Ik tik in. Niks. Nog een keer. Niks. Weer geprobeerd. Account vergrendeld. Was toch echt het nieuwe en dus juiste wachtwoord. Het koffiebekertje kraakt mij tussen de vingers. Ik heb over tien minuten een vergadering en ik zorg voor een print van de stukken. Wat te doen? De Helpdesk dan maar bellen. Een één en een hoop vieren en het is opgelost. Zou je denken. Maar ergens in het proces is de Helpdesk een Servicedesk geworden. Mijn wachtwoord mocht dus niet zomaar worden gereset. Iets met veiligheid, hoewel ik als medewerker van een stafdienst op geen enkele wijze met vertrouwelijke gegevens te maken heb. Ik werk met Outlook, word en excel en dan heb je het wel gehad. De andere zijde van de telefoonlijn was niet te vermurwen. Nul op rekest dus.  Maar niet getreurd, als ik volgens de Servicedesk nu de pc van een collega hanteer, kan ik via een vragenset die ik ooit zou moeten hebben maken, mijn wachtwoord resetten. Hoe het dan zit met de veiligheid van gegevens, is plots niet meer aan de orde. Ik mag gewoon op een pc van de buren allerlei zaken gaan proberen zitten aanpassen.  Dus of ik maar even mijn favoriete automerk of de naam van mijn hond wil geven. Dikke pech. Mijn smaak is even veranderlijk als het weer en wil nog wel eens wisselen, de ene keer is het een Citroën SM en de andere keer een Volvo P1800. En een hond? Ik heb nog nooit een hond gehad!  Het is die ochtend niet meer goed gekomen, mijn manager heeft eraan te pas moeten komen door escalatief op te treden en een belangwekkend eruitziende mail te sturen naar een plek in de wolken waar mijn wachtwoord dan zou worden gereset, waarna de code mij zou worden doorgebeld. Ik was in vergadering, maar gelukkig kon een collega de telefoon aannemen en het geeltje met mijn wachtwoord hangt nu nog aan mijn beeldscherm.  Er zijn dagen dat je de klamme beslapen lappen maar niet van je af moet werpen om naar kantoor te komen. Er zijn dagen dat je gewoon lekker in je bed moet blijven liggen. Vandaag was er zo een.