Hoge nood: luiers behoren tot grootste vervuilers

Van de moderne mens – laten we zeggen die tot een jaar of drie – kun je niet verwachten dat toiletbezoek tot de standaarduitrusting in dagelijkse zin behoort. Gecategoriseerd duiden we deze groep aan tot de niet-zindelijken. Maar zie, de wat meer ontwikkelde zelfde moderne mens is in staat voor elk probleem een pasklare oplossing te vinden. Vraag me niet wie er op kwam en waar de naam vandaan komt, maar ineens was ‘ie daar: de luier.

Niet gestimuleerd tot wenselijk gedrag – zindelijkheid – kunnen de peuter, kleuter en zijn verdere collegae lekker hun gang gaan, immers, de troep wordt opgevangen en als je maar genoeg krijst, krijg je een nieuwe en begint je minicyclus volledig opnieuw.

Dat zou allemaal niet zo erg zijn geweest en door mij niet zo erg worden gevonden, als niet blijkt dat vijf tot zes procent van al het langs de weg gezette afval tot luiers behoort. Ik wil niet weten hoeveel kilo rioolproduct dit behelst, noch wil ik weten hoe groot de berg is waar wij over spreken, maar het moet in de miljoenen kilo’s lopen.

En dan heb je als ouder een aantal keuzen. De eerste die afvalt is nietsdoen. De tweede die afvalt is zindelijkheid trachten te bespoedigen tot een dag na de bevalling. Dus dan blijven er slechts twee opties over: de luier en de wegwerpluier. De eerste is van katoen en gaat de wasmand in na vulling. Niet heel milieuvriendelijk, want de productie en het schoonspoelen ervan kost heel wat badkuipen water. De tweede is de luier die na vulling in de grijze vuilniszak/de groene container/de ouderwetse asemmer verdwijnt. Weg ermee en opgeruimd staat netjes. Zowel pa als ma volkomen gelukkig en het pre-mensje met een halve kilo aardolie om zijn kont gedrapeerd kan zich weer volledig overgeven aan zijn dagelijkse bezigheid: het leegslurpen van potjes Olvarit, het vermalen ervan tot drek en het eruit werken van de overtollige troep.

De Volkskrant wijdde afgelopen weekend een artikel aan een tussenoplossing en gaf die vier uit vijf sterren qua duurzaamheid. En laat dat nu de oplossing zijn. Niet in letterlijke, maar in overdrachtelijke zin. Het volgedrekte reepje wegwerp werp je weg en de katoenen omluier gaat de was in. Die wordt door dit opvangmechaniekje een stuk minder vuil en minder vuil betekent zo maar minder water.

Waarom dan vier en niet vijf sterren? Wel, eerst duurzaam produceren en via erkende certificeringen dit wereldkundig maken en dan is die vijfde ster een feit.

Je zou er bijna kinderen om nemen. Bijna.