Stresspreventie: 'Het-stroomt-er-bloed-uit-criterium'!

 Het is beter om achteraf om vergiffenis te vragen, dan vooraf om toestemming. Dit is werkelijk een heerlijk credo om mee te leven. In deze hectische decembermaand denk ik daar vaak aan. Hoe kan ik het 'nu' toepassen? "Paola, als je over duurzaam hr schrijft, ben je op z'n minst verplicht om duurzaam met jezelf om te gaan!!" Zo spreek ik mezelf toe tijdens mijn sabbatical minutes. En toch, toch voel ik een dilemma.  De zin rond vergiffenis en toestemming gaat namelijk niet op als schuldgevoelens een rol spelen. Wat mag ik in de drukke decembermaand uit mijn handen laten vallen? Het kerstfeest gaat over licht en bevrijding. Het kerstfeest gaat ook over verwachtingen, plichten en opgebouwde rechten gevoeld familie, vrienden en zakenrelaties.
Op de achtergrond jengelt het thema ‘kerstkaarten versturen’ als een soort van Jingle Bells achtergrondmuziekje door mijn hoofd.
Een bevriende zakenrelatie stuurde anderhalve week een geleden een bericht via LinkedIn dat ze door drukte niet toe zou komen aan het versturen van kerstkaarten, excuseerde zich daarvoor en hoopt dat we in 2012 weer net zo lekker aan de weg timmeren als in 2011.
Als ik vandaag een lijst zou maken van alles wat ik zou kunnen doen om van alles in 2011 en de start van 2012 soepel te laten verlopen, zowel op het gebied van werk, vrijwilligerswerk als privé, dan levert dat en hoofdpijn op en een moedeloos en machteloos gevoel.

Wat ik wil is een gevoel van ontspanning in het toewerken naar een week vrij en dan ook nog het liefst een vrij van de kerstweek vrij. “Schuld, schaamte en spijt, dat is wat de koe schijt!”  Een plastische doch wijze uitdrukking van een vriendin die ze jaren geleden uitsprak, terwijl ze genoot van een kop koffie. En volgens mij is de uitspraak ook heel erg waar. Schuld is een overbodig gevoel, omdat ik daarmee zeg dat ik het of iets niet goed doe.
Anderen die aan de verwachtingen van alles en iedereen voldoen, doen die het zo goed?

Duurzaam met jezelf omgaan; ieder maakt de keuze voor zich. Ik heb besloten te middelen. Vandaag heb ik een lijstje gemaakt met heel weinig onderwerpen daarop. Het gehanteerde criterium daarbij is: ‘Stroomt er bloed uit?’
Oftewel: ‘Levert het gedoe op waar ik echt niet op zit te wachten?’

Het lijstje is héél klein. Binnen een uur is het af. Dan kan ik lekker naar buiten kijken naar de pimpelmezen en misschien een roodborst. Wist je trouwens dat volgens Chinezen een roodborst geluk brengt? Ik wens jou veel ontmoetingen met roodborsten toe; nu en in 2012.