Globalisering of glokalisering? De behoefte aan de menselijke maat!

De mooiste weergave van het huidige tijdsgewricht is te vinden in een prent van cartoonist Jos Collignon. Een Griek, Italiaan, Portugees en Spanjaard liggen zonnebrillend in minuscule zwembroeken op hun handdoeken naast elkaar op het strand. Een Duitser is druk bezig met het graven van een kuil. De Griek zegt: ‘Günther, pak eens een biertje voor ons uit je koelbox en neem er zelf ook een...’ Is er een mooiere samenvatting te bedenken van alle nieuwsberichten die ons de afgelopen jaren teisteren over de financiële schuldencrisis, ook wel aangeduid als Euro-, krediet-, financiële-, geld-, bancaire of vertrouwenscrisis. Het is in ieder geval een crisis die ons bezig houdt en het houdt maar niet op. Nu leven we weer naar het Griekse referendum van komende  zaterdag toe. Wat betekent het als nieuws voortdurend wordt gedomineerd door economisch gesomber? Wat doet deze voortdurende negatieve berichtgeving met ons? Het risico van shi-sho ligt op de loer: shit in shit out. we nemen elkaar mee in de maalstroom van negativiteit. Algemeen bekend is toch dat als mensen geloven dat iets waar is, dat het dan vanzelf waar wordt. Ons samenleven staat in relatie tot het mechanisme van de zichzelf waarmakende voorspelling met als het geijkte voorbeeld de beurskrach: mensen zijn bang dat hun aandelenkoersen dalen, ze verkopen vervolgens hun aandelen en brengen daardoor zelf de daling teweeg. ‘Zie je wel, ik heb het toch voorspeld?!’

De grote leider Mao overwoog ooit om Chinezen een nummer in plaats van een naam te geven. De huidige tijd gaat volgens mij veel meer over het ontbreken van de menselijke maat. In een complexe globaliserende wereld ligt vervreemding op de loer. Vrij veel mensen voelen zich ongemakkelijk in onze grote omgeving. Voor de wereldburger van nu is het van groot belang juist dichtbij zijn of haar contacten te onderhouden: glokalisering. Dat zie je terug in allerlei onderzoeksresultaten. Op individueel niveau zijn we gelukkiger dan ooit, zodra het over de buitenwereld gaat daalt de tevredenheid. Onze sociale omgeving baart ons zorgen. We willen iemand aan de lijn die naar ons luistert en geen belmenu. We willen persoonlijke aandacht op het werk: taart eten met elkaar als er iemand jarig is. We willen een luisterend oor en geen tijdsregistratie. Klinkt dat soft? In werksituaties kan aandacht voor elkaar hand in hand met oog voor resultaatgericht werken, zeker ook met HNW.

Gelukkig beschikken we over een emotionele bankrekening. Dat is de rekening waarop we onze sociale contacten bijhouden, en die is juist in economisch mindere tijden van groot belang. Zorg voor een positief saldo op je emotionele bankrekening. Je op je gemak voelen bij vrienden en familie heeft meer-waarde. Wat we hoe dan ook verder nodig hebben is optimisme. Een fragment uit een gedicht van Vaclac Havel helpt in De ondraaglijke lichtheid van het bestaan:

Hoop is de kwaliteit van de ziel
En hangt niet af
Van wat er in de wereld gebeurt.
De zin van het bestaan is zin in het bestaan.