Eerlijk zullen we de onzekerheid delen

Met grote regelmaat komt het onderwerp Basisinkomen in het nieuws in de vorm van opiniestukken. De afgelopen week verscheen er weer een column van twee hoog geleerden waarin het Basisinkomen werd verbreed. Nog steeds vanuit de economische gedachte: mensen met een goed inkomen betalen belasting en vanuit de overheid wordt dit weer verspreid onder de armen. Maar….. belastingheffing in Nederland..... hoeveel kunnen we nog oprekken?

Als verschillende trends zich in een rap tempo aandienen, dan is ook een out-of-the-box oplossing nodig om zaken anders te verdelen: niet alleen ongelijkheid in inkomsten, maar ook bijvoorbeeld vrije tijd en het delen van onzekerheid.

Trendaccelerator: zodra een verandering geen hype maar een echte trend is, dan is de uitdaging om in dit verlengde te filosoferen.

Onmiskenbare trends:
• Groeiende groep flexforce
• Eigen verantwoordelijkheid nemen
• De oude dag valt op een later tijdstip, in lijn met langere levensverwachting

Zodra de flexforce meer dan 50% is, zal de norm niet meer het vaste contract - inclusief de bijbehorende zekerheid - zijn, maar de flexibele inzet van arbeidskracht.  Natuurlijk inclusief de daarbij behorende onzekerheid. Dat moment komt eraan! Tot die tijd zorgt de tweedeling tussen vast contract en flex voor ‘verdeel en heers’. Het herverdelen van geld tegen armoede is een te eenzijdige benadering; er is immers ook andere nood. Zie de cijfers over de toename van burn-outs.

Zullen we eerlijk delen waar overvloed van is, namelijk onzekerheid? Laten we de vaste contracten alvast helemaal afschaffen: iedereen werkt flexibel. Dan zijn we allemaal ondernemer en verantwoordelijk voor onszelf en iedereen heeft in gelijke mate te maken met de factor onzekerheid! ?

Hiervoor moeten we uit onze huidige vicieuze denkcirkel treden en snel echt dappere stappen ondernemen om alle vaste contracten om te zetten naar tijdelijke contracten. En natuurlijk moeten we nog wel een beetje belasting betalen: dat staat als een paal boven water! En natuurlijk zorgen we met elkaar nog steeds of opnieuw (?) voor de mensen die echt niet voor zichzelf kunnen zorgen.

In het geschetste scenario gaan we ons vanzelf scholen omdat we immers ‘kort op de bal’ spelen: we weten wanneer we weer beschikbaar zijn en bereiden ons daar concreet op voor. Duurzame inzetbaarheid gaat dan als vanzelf. Bedrijven krijgen de flexibiliteit die ze nodig hebben.  Ze zullen daardoor gestimuleerd worden om de complexiteit en ondoorzichtigheid van processen te verminderen: terug naar de essentie. Als laatste noem ik het voordeel: zelfontplooiing en de bewustwording. Allerlei spirituele bewegingen bewijzen de behoefte hieraan. Per saldo zal ons zelfvertrouwen groeien: zelfvertrouwen geeft zekerheid.

Kortom: Eerlijk verdelen van onzekerheid is hét alternatief voor basisinkomen.