Duurzaam HR is noodzakelijkerwijs een hype; totdat het bij iedereen tussen de oren zit hoe echt zorgvuldig met mensen om te gaan!

Ongeveer een half jaar geleden trof ik een jongeman van een jaar of 27 in één van mijn groepen die tijdens de lunch een discussie aan wilde gaan over het feit dat het opraken van grondstoffen als gas en olie een complottheorie is van degenen die duurzaamheid prediken. “Duurzaamheid is een uitvinding van de industrie die hierin groot wil worden en geld wil verdienen aan miljoenen goedgelovigen.” Iedereen aan tafel vond zijn inbreng zo absurd, dat hij en zijn ideeën genegeerd werden. Helaas worden duurzame maatregelen die ik zelf neem ook weleens belachelijk gemaakt. Heb jij weleens discussies gevoerd met vrienden die, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, nog steeds batterijen in de vuilnisbak kieperen? En als jij ze daarop aanspreekt, doen alsof jij knettergek bent?Gelukkig kom ik regelmatig in een bedrijf waar ze al verder zijn met het nadenken over hoe ze kunnen besparen op een aantal zaken. Kunststof afval wordt bijvoorbeeld keurig opgevangen, bewerkt en opnieuw omgesmolten, zodat het alsnog in het eindproduct terecht komt. Zo bestaan er meer maatregelen om duurzaam met grondstoffen en energie om te gaan. Maar hoe gaan ze met hun medewerkers om? Vanwege de slechte economische omstandigheden moesten bij dit bedrijf alle uitzendkrachten eruit. Door terugval van de productie binnen vooral één afdeling werden medewerkers van de één op de andere dag overgeplaatst naar de twee overige afdelingen. Het doel is om de kennis te behouden voor het hele bedrijf. Wel zo fijn als de economie weer aantrekt. Het verdient lof, dat zij op deze manier de familie bij elkaar houden.

Toch valt hier, ondanks de goede bedoelingen, een punt op de ‘i’ te zetten. Aan het uitwisselen lag/ligt geen dieper plan ten grondslag. De medewerkers werden ad hoc overgeplaatst. Er ontbrak een inwerkplan bij het overplaatsen. Dit bracht onrust en hoofdbrekens te weeg bij: de managers van die afdelingen, de teamleiders en alle andere medewerkers die hier direct mee te maken hadden. Ze moesten zich er maar mee redden! Inwerken kost tijd. De vaste club zat met de handen in het haar hoe ze hun collega’s zo snel mogelijk productief konden maken naast de vraag hoe ze de ingeplande productie nu moesten halen. Een productie die ook nog eens aan strenge kwaliteitseisen moet voldoen. Saillant detail is dat het merendeel van de werknemers bij dit bedrijf ouder is dan 45 jaar. Ik kan me levendig voorstellen dat het gebeurde aanleiding is om leeftijdsbewust personeelsbeleid vast te stellen en uit te gaan voeren. Scholing/verbreding van competenties van de populatie en op termijn kennis behouden voor de productieafdelingen kunnen daar deel van uitmaken.

Het lijkt erop dat zorgvuldig en wijs omgaan met human resourses één van de hardnekkigste punten is bij duurzaam ondernemen. Duurzaam hr moet maar een hype blijven, totdat bij iedereen tussen de oren zit dat een mens geen batterij is die je na gebruik zomaar in een andere bak flikkert!