De ideale organisatie bestaat! Een praktijkvoorbeeld

Eerlijk gezegd geloofde ik bovenstaande nooit. De afgelopen zestien jaar heb ik gewerkt voor verschillende organisaties: in dienst en als onafhankelijk consultant, trainer of coach. Profit en non-profit, binnen en buitenland uiteindelijk zag ik in meer of mindere mate dezelfde patronen: ontevredenheid bij veel werknemers, angst, eilandjes, eigenbelang en veel geroddel. Er zijn zoveel boeken over geschreven, zoveel motivatietheorieën beschikbaar, maar hoe komt het toch dat er in de praktijk zelden tot nooit een groep mensen in staat is samen te werken waarmee iedereen blij is, waar er passie heerst en waar ieder zijn/haar talenten en tekortkomingen kent, erkent en gebruikt, waar geduld nog steeds een schone zaak is?

Bovenstaande werd mijn hardnekkige (belemmerende)overtuiging:
Ik vind mezelf een positief mens, geloof in vele positieve individuele uitzonderingen, maar als groep krijgen, wij mensen, dit kennelijk niet voor elkaar. Deze overtuiging werd ook nog eens versterkt door wetenschappelijk onderzoek; iedere willekeurige groep kent zijn bekende voortrekkers, volgers en die 20-30 % die aan die kar blijft trekken.

Twee weken geleden beleefde ik dus een absolute positieve doorbraak! Een ervaring die ik niet snel zal vergeten en me deed realiseren, het kan dus wel!

Als oprichter van de stichting Che Amigo werk ik al een aantal jaren samen met een organisatie in het noorden van Argentinië, in het Andesgebergte op 3.000 meter hoogte. Sinds twee jaar staat er hier een middelbare school met slaapvertrekken voor 150 kinderen, is er een sportveld, wordt er gebruik gemaakt van zonne-energie en duurzaam water, worden er diverse workshops gegeven voor de mensen uit de bergen, komt er toerisme op gang en wordt er op een duurzame manier grondstoffen (o.a. aardappelen) bewerkt en handel gedreven. Al met al zijn er honderden mensen met deze organisatie bezig: een stichting om fondsen te werven, de donateurs uit verschillende delen van Argentinië, de leraren, het management, de mensen die werken voor de school, leerlingen, ouders, bewoners. De resultaten zijn dus verbluffend want bovenstaande is in een paar jaar van de grond gekomen. En dit onder enorm lastige klimatologische omstandigheden, slechte infrastructuur, beperkte middelen en een laag opleidingsniveau.

Drie weken geleden liep ik op een zondagmiddag de organisatie binnen en heb er acht dagen bijzonder genoten; iedere dag is iedereen vriendelijk, lacht en neemt de tijd voor elkaar. Er heerst een enorme sfeer van vertrouwen en respect, geduld en nederigheid. Er is geen ruimte voor 'het beter weten' of roddel. Ieder heeft zijn taak, zijn rol en kent deze. Daarbij de andere respecteren en helpen indien nodig. De enorme energie was voelbaar, de wil om iets te bereiken en te leren. Het was voor mij een prachtige ervaring en hielp me dus af van mijn belemmerende overtuiging.
Het bewijs is geleverd. Er kunnen dus WEL resultaten behaald worden op een manier dat ieder tevreden is en er oog is voor people en planet. Voor mij een inspirerend voorbeeld.

Natuurlijk ben ik geneigd te analyseren wat het geheim hier is. Ik kwam tot eigenlijk maar één conclusie die anders is dan al die andere organisaties: Hier heerst de absolute WIL van solidariteit, bescheidenheid en geen eigenbelang. Het zijn maar drie woordjes die een enorm verschil maken! Wie kent er meer van dit soort voorbeelden?
Ik hoor graag van je.