Een aantal reacties:
a) slow-management leent zich minder/niet voor het bestrijden van branden;
b) we moeten ons afvragen hoe we in deze crises terecht zijn gekomen.
Zeker t.a.v. de financiele crisis hadden de principes van slow-management veel ellende kunnen voorkomen
c) 'de methode doet het niet' (iemand anders heeft dit ooit gezegd).
Zoals altijd gaat het bij iedere verandering/uitdaging van inzetten van de juiste methoden en instrumenten. Het rucksichtslos toepassen van een enkele methode op alle verander-uitdagingen, gaat zelden goed. Evenzeer geldt dat voor het rucksichtslos aan de kant schuiven van een methode.

In dit stuk staan nogal boude uitspraken die wel lekker bekken, maar niet bijster gefundeerd overkomen. Enkele voorbeelden:

"Slow management past in het tijdsgewricht van de generatie baby boomers die nooit fundamentele crisis-situaties hebben gekend en nu redelijk machteloos staan..." Oh is dat zo? Dit zijn een paar generalisaties die naar mijn idee weinig hout snijden. Over wie gaat het hier? En het is natuurlijk makkelijk om te zeggen: "past in het tijdgewricht van" want dan hoeft niemand zich persoonlijk aangesproken te voelen. Maar intussen wordt wel slow management een bepaald etiket opgeplakt. Slimme retoriek, maar geen zinvolle bijdrage.

Hoe zit het dan wel? Slow management gaat niet over slow in de zin van ergens per definitie veel tijd voor nemen. Wat snel kan of snel moet, moet natuurljk snel. Waar slow management vooral over gaat is dat een te snelle beslissing, waar de essentiële stakeholders geen rol in spelen, zich uiteindelijk tegen je keert, waardoor je juist verder van huis raakt. Aan de voorkant de tijd nemen voor afstemming levert aan de achterkant een enorme tijdswinst op. Dus uiteindelijk gaat slow management over sneller resultaten bereiken in plaats van langzamer.

"Slow management heeft in overmaat zowel in het bedrijfsleven als de politiek volledig gebureaucratiseerde overlegcircuits geproduceerd, die steeds meer worden bijgewoond door professionele vergadertijgers terwijl de mensen die nog iets willen ondernemen of die snelle actie prefereren morrend aan de zijlijn staan." Alweer fraaie retoriek, maar nergens op gebaseerd. Waar zijn de voorbeelden van een of meer goed uitgevoerde implementaties van slow management die tot meer bureaucratie hebben geleid? Ik ken ze niet. Wel ken ik organisaties die onder het mom van het betrekken van stakeholders en zorgvuldige besluitvorming in een poldermoeras zijn beland, maar dat heeft niets met slow management te maken.

Het is erg gemakkelijk om met platte uitspraken en holle frasen de vernieuwing dood te schrijven. Maar een zinvolle bijdrage aan de discussie over de zo dringend noodzakelijke vernieuwing van de besturing van onze organisaties is het niet.

Op Koos de Heer reageer ik niet vanwege zijn behoefte om dit als platte uitspraken en holle frasen te kwalificeren Met Paul ben ik het eens 'de school' van Slow management/Rijnlands denken of Anglosaksisch handelen heeft in de pure vorm te weinig tot aansprekende resultaten geleid.