Beste Coert,

Ik werk zelf bij de politie en heb dus niet alleen theoretische maar ook praktische ervaring met boeven in alle soorten en maten.
Vanuit mijn optiek wil ik een paar opmerkingen plaatsen:

- Aanpakken is goed, prioriteren ook. Alleen je kunt pas aanpakken als er dus een bende is
en als deze al strafbare feiten heeft gepleegd. Dat betekent dus dat er al de nodige
slachtoffers zijn gemaakt en dat er al veel schade is veroorzaakt.
- Prioriteren is ook goed. Maar door het stellen van prioriteiten in jouw denkwijze moet er
dus eerst een bende ontstaan en die moet eerst groeien (lees: strafbare feiten plegen)
voordat er een aanpak komt.

Maar een bende ontstaat uit een bepaalde voedingsbodem. Zolang de voedingsbodem er is zal er dus wezenlijk niets veranderen. Dan blijft het dus dweilen met de kraan open en blijven er dus slachtoffers vallen en blijft het (te) veel geld kosten.
Als het voor jongeren dus interessant blijft om lid van een bende te worden dan zal er niets aan veranderen. Wel zullen bendes zich ontwikkelen en steeds geraffineerder worden en dus moeilijker aan te pakken.
Dat is niet alleen voor bendes zo maar voor alle criminaliteit.

Verhogen van de pakkans is goed maar je kunt pas wat pakken na de daad.

Op voorhand loopt de politie altijd al een pas achter met de ontwikkelingen. Daar zit dus de ruimte voor de criminaliteit om zich te onwikkelen en door te groeien.

Zolang er geen kwalitatief goede aandacht komt voor het scheefgroeien van de jeugd dan zullen we altijd achter blijven lopen en zullen er altijd slachtoffers vallen.