Kleine aanvulling op de gemelde 40 miljoen euro die uitgestroomd is op maandagochtend 12 oktober j.l.: Jelle Hendrickx van het Steunfonds Probleemhypotheken zegt in Eén Vandaag van vrijdagavond 16 oktober dat in tegenstelling tot de mededeling van de heer Wellink dat er 45 miljoen was weggevloeid er om acht uur op die maandagochtend 7.000 wachtenden waren voor het call centre. Hendrickx zegt hier "in tegenstelling tot" en suggereert daarmee dat er helemaal geen 45 miljoen weggevloeid is. Dat kan niet waar zijn, die bedragen zijn door DNB, de rechtbank en de bewindvoerders eenvoudig te checken. Daarom blijft de veronderstelling overeind dat er kennelijk een escape geboden is voor de happy few. Nader onderzoek zal op dit punt duidelijkheid moeten verschaffen.

Omdat de genoemde woekerpolissen bij iedere bank worden gehanteerd, was het voor de andere banken in Nederland blijkbaar van zeer groot belang dat er geen precedent zou worden geschapen bij de rechtbank. Het was daarom eenvoudiger en van groter belang om DSB dan maar failliet te laten verklaren.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een rechter een paar uur na zijn eerste uitspraak, zijn eerdere uitspraak herzag.
Later bleek dat er 2 grote Amerikaanse banken geinteresseerd waren in de overname van DSB. Een bank kreeg wel geteld 1 uur om door de boeken van DSB te gaan om te zien of er sprake kon zijn voor een overname. Al met al een zeer vreemde manier van 'zaken' doen door de Nederlandse bank. Men heeft nu wat langer de tijd gekregen, maar nog steeds is die tijd veel te kort voor een investeerder om een goede blik te krijgen op DSB.
Ik ben beslist geen finacieel genie, maar de gang van zaken omtrent DSB roept bij mij, als leek, toch ontzettend veel vraagtekens op. Ik vind de rol van DNB erg dubieus in deze, net als die van de eerder genoemde rechter om over de uitspraken van Wouter Bos nog maar te zwijgen.
Ik denk dat er veel meer aan de hand is dan u in uw artikel beschrijft en dat er veel met verborgen agenda's wordt gewerkt.
De genoemde medewerkers en de beelden van 'huilende' klanten vindt ik helemaal een farce. Alsof DSB de enige bank in Nederland is die koopsompolissen verkoopt waardoor de debiteuren in problemen komen.
Er wordt veel met de vinger gewezen naar DSB, maar bij andere banken gaat het er precies hetzelfde aan toe. Het zijn geen liefdadigheidsinstellingen, maar commerciele bedrijven die gaan voor woekerwinsten.
Waar blijft overigens de eigen verantwoordelijkheid van mensen op het moment dat ze geld lenen? Worden er geen contracten meer gelezen? Kan men zelf niet meer nadenken?
Ik weet wel wie er gaat opdraven om deze mensen te voorzien van financiele regelingen. Namenlijk de gewone burger. Bah..aan dit hele zaakje hangt een vies luchtje.

Ik weet dat het gevaarlijk is om een genuanceerd antwoord te geven maar ik zou niet uitsluiten dat veel mensen binnen de banken niets durven te zeggen omdat ze een groot risico lopen hun baan kwijt te raken.......

Zie bv de bijdragen van "de bankier met de burka" op www.dagboekvaneenbankier.nl en de reactie op mijn recensie van 'de prooi' (http://www.go4estrategy.nl/dagboekvaneenbankier/?p=23 ) van een van de medewerkers die wel durfde.

Dat zal niet veel veranderen aangezien de meeste van de verantwoordelijken inmiddels door de Overheid opnieuw zijn benoemd.

Tony de Bree

Voor wat het waard is: de eersten bij mijn weten die dit fenomeen aan de orde stelden, en daarvoor de naam 'Moral Muteness' bedachten, waren Bird en Waters.
Zie hun lezenswaardige artikel in California Management Review, Fall, 1989.
Merkwaardig dat Morrison cs daarnaar in het geheel niet verwijzen.

Dat klopt Peter, deze auteurs geven een paar redenen waarom mensen in ondernemingen morele problemen doodzwijgen:
1. Bedreiging van de harmonie: een harde noot kraken over iemands gedrag is vaak confronterend.
2. Bedreiging van de effectiviteit: morele communicatie onderbreekt werkprocessen; het is ‘gedoe’.
3. Bedreiging van het imago: je moet de vuile was niet buiten hangen.
Daarmee zitten ze weer heel dicht aan tegen Janis, Irving, Victims of Groupthink, Boston, Houghton Mifflin Company,1972. Dit verschijnsel groepsdenken blijkt in de kritiek nog behoorlijk recht overeind te staan.

Over het raadsel van het uitgestroomde bedrag van maandagochtend 12 oktober j.l. komt stukje bij beetje meer helderheid. Curator Schimmelpenninck zegt hierover op 19 oktober j.l.: "Er is die morgen slechts één betaling gedaan: om 8.00 uur." Z24 meldt dat in de uren tussen 8.00 uur en de noodverordening nog tientallen miljoenen zijn opgenomen via internet en telefonisch. Maar deze opdrachten zijn dus niet meer verwerkt. Het gaat hierbij om ongeveer de helft van het door Wellink en Hendrickx genoemde bedrag, genoeg om DSB ernstig in de problemen te brengen.

Sterke managers organiseren hun eigen tegenspraak. Een goed funktionerende OR kan daar een rol in spelen. Het gaat pas echt fout als Managers hun eigen bull-shit gaan geloven. Kees vd Hoeven van Ahold was ook zo'n triest geval. Iedereen die niet meeging in zijn sprookjes werd er uit getrapt. (management by fear). Gelukkig gaan na verloop van tijd veel van deze mensen op hun gezicht, maar helaas niet allemaal en vaak niet hard genoeg.