Minstens twintig mails zijn heen en weer gegaan om deze afspraak rond te krijgen. Morgen moeten we het programma voor de teambuildingsbijeenkomst klaar hebben. Ik kijk de tafel rond. Iedereen is er. Sandra is zowaar op tijd. Pieter pakt zijn vulpen uit het etui. Richard is aan het bellen met zijn ene telefoon en verzendt een sms op de andere.
Pieter kijkt iedereen aan en begint zoals altijd met grote vanzelfsprekendheid: “laten we eerst de tijd nemen om van elkaar te horen hoe we erin staan. Ik heb daar een mooie oefening voor.” Richard staat op en schenkt zichzelf koffie in, terwijl hij verzucht “wat een tijdsverspilling, ik wil gewoon vanuit het doel starten.” Sandra kijkt me vragend aan, als zegt ze ‘daar gaan we weer’. Ik vermijd haar blik, trek mijn map naar me toe en blader er wat do...
groety
machiel
wat geeft het een hoop lucht als we uit ons eigen verhaal kunnen stappen.....
Groetjes van een 30-er ;-)
Jouw verhaal (het is ècht een verhaal in de betekenis dat het lineair in tijd is) gáát helemaal niet per sé over generaties. Een groep opdelen kan op honderden manieren: sterrenbeeld, sexe, projectief/empathisch, macrobiotisch biodynamisch/niet, roken/niet, verstand/gevoel, leidend/volgend, Peter’s paraders, Belbin type, Myers Briggs type etc etc. Daar is iets als een “generatie” of willekeurige leeftijdband maar één aspect van.
Ik had een gevoel iets te missen in het (overigens erg goed sfeergeschetst) verhaal.
Wat ik dan doe, is het verhaal copiëren naar Word en “uit elkaar slopen”. Alles van Pieter, An, Richard en Sandra apart zetten volgtijdelijk. Drie minuten werk. Het verhaal is daarmee uiteraard ter ziele, maar er ontstaan (in dit geval) 4 mini portretjes, met geprononceerde eigenaardigheden en details. Da’s Een soort karikatuur met alleen hoofdlijnen eigenlijk. Hartstikke leuk, want nu ontstaat een plaatje dat véél meer vertelt over de personages en . . . waarbij ik mijn fantasie de vrije loop laat om de plaatjes verder in te vullen met dingen die mij logisch lijken. Maar het is ook een serieuze techniek die ik gebruik om complexe zaken af te breken in samenstellende dimensies. Op het gevaar af dat ik de plank VOLLEDIG mis sla, hier het resultaat van zo’n vrije fantasie oefeningetje.
Sandra,
notoir te laat komer, secundair reagerend, gericht op lichaamstaal, niet technisch (anders had ze ge-SMS-t: email is een passief medium) en zoekt draagvlak in de groep
Pieter
Voorzitterstype, gericht op ritueel, groepswerker, draagvlakzoeker, onzeker, stramiendenker, samenwerken is óók verantwoordelijkheid afschuiven (delen), gericht op verleden
An
Observator, scherpe blik, maar niet prominent aanwezig (Belbin-plant?)
Richard
De “gadgetteer” van het stel, multitasker, projectief, zen-achtige situatie beleving, doener, vasthoudertje
Cultuurtje
20 mails voor één item is best wel héééél erg veel. Juist als mensen druk zijn. Ambtenaren cultuurtje? Ik zou de eerste de beste vergadering dáárover willen praten.
De bron van het “conflict”
Het lijkt erop dat jullie elkaar veel zouden willen verhalen over WIE je bent. Waarom je bent zoals je bent. Ik zou zeggen: ga eens een forse borrel halen met z’n vieren. Spreek af dat de eerst die één woord over de zaak zegt de volgende ronde betaalt. Ennuh, blijf allemaal slapen in Noordwijk, iedereen moet kunnen drinken. Juist als er ruimte ontstaat voor die kleurrijke dingen die mensen zo uniek maken, dan durven mensen méér van zichzelf te laten zien en . . . accepteren wellicht het anders zijn van de anderen ook makkelijker.
En die generatiegerichte programma’s? Da’s jullie vak. Dat gaat moeiteloos en spelender wijs voor elkaar komen. Toch?
Groet,
Jos Steynebrugh
Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl
Dank voor je portretten-analyse, lekker scherpe 'diagnose' stel je. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik de realiteit in het verhaal heb aangescherpt om 'mijn punt te maken' - van een conflict zoals geschetst is geen sprake; die borrel drinken we regelmatig.
Ik heb Belbin, Myers Briggs, etc- hoe waardevol ook, met opzet links laten liggen en een sociologisch generatiepersepectief gebruikt. Dat is niet hetzelfde als leeftijd/levensfase: de dertiger van nu is een andere dertiger dan die van 20 jaar geleden. (naast overeenkomstige levensfase-thema's) Wie weet bestaat over 10 jaar het 'dertigersdilemme' wel niet meer.
Uiteindelijk is het natuurlijk en en:
- en fileren van de karikaturen
- en het onderzoeken van de tijdsgeest, die de generaties kleurt.
groet,
An