Terwijl hij in hoog-Brabants accent in discussie gaat met de handhaver, fietst zijn collega-monteur fluitend voorbij op een vrachtfiets.
Hij is nu echt boos: ‘zo kan ik mijn werk niet doen’. Ik reageerde binnensmonds: ‘dat klopt, je moet het ook anders doen‘.
Op Facebook schrijft een buurtbewoner: ‘Het lijkt erop dat er daar door de planners van de gemeente helemaal geen rekening mee is gehouden. Integendeel. Ik hoorde van de monteurs die bij mij kwamen dat ze worden afgesnauwd door nerveuze verkeersregelaars’. Bijzonder toch; je wilt wel de lusten van de autovrije wijk en niet de lasten? Had je als bewoner het servicebedrijf niet even kunnen informeren over waar leveranciers mogen staan?
Met de komst van autoluwe en autovrije woonwijken, binnensteden en campussen ligt de servicebus onder vuur. Er is letterlijk geen ruimte meer. Elke rit wordt ‘billen knijpen’. Wat kom ik straks weer tegen? De serviceplanner moet de bezoeken goed plannen rekening houdend met de lokale regels; zero emissie zones, venstertijden, laad- en losplekken, bij verkeersveiligheid en gewichtsbeperkingen. Wanneer met een bestelauto? En, wanneer met de vrachtfiets? De lokale overheid moet zorgen voor die ‘local traffic data’. Servicelogistiek wordt precisielogistiek.
Bereikbaarheid is vandaag niet meer vanzelfsprekend. Wen er maar aan: perfect preparation prevents poor performance.
Walther Ploos van Amstel,
Professor City Logistics at the Amsterdam University of Applied Sciences
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO