Platforms als Uber gedijen op sociaaleconomische ongelijkheid

De recente publicatie in Nature Scientific Reports van onderzoekers van de Technische Universiteit Delft werpt een interessant licht op de relatie tussen socio-economische ongelijkheid en het succes van ridesourcing-platforms zoals Uber, Bolt en Lyft. Door gedrag van zowel passagiers als chauffeurs te modelleren en te simuleren, hebben de onderzoekers inzicht gekregen in de dynamiek van de markt.

Het onderzoek werpt ook licht op de rol van ridesourcing-platforms in stedelijke mobiliteitssystemen. In steden met weinig ongelijkheid en een goed ontwikkeld openbaar vervoer en fietsnetwerk, zoals Amsterdam, is de kans klein dat platforms zoals Uber floreren. Hier kunnen vervoersautoriteiten zich beter richten op het verbeteren van de toegang tot bestaande vervoersknooppunten door bijvoorbeeld deelfietsen en -scooters aan te bieden.

Aan de andere kant gedijen ridesourcing-platforms goed in steden met grote sociaal-economische ongelijkheid, zoals Johannesburg of Rio de Janeiro. Dit komt doordat deze platforms kunnen profiteren van een beroepsbevolking die bereid is voor lagere lonen te werken, waardoor passagiers kunnen genieten van snelle en betaalbare ritten. Bovendien spelen deze diensten in op de vraag naar mobiliteit op maat onder de welvarenden, die bereid zijn hiervoor te betalen.

De onderzoeksresultaten bieden niet alleen inzicht in het potentiële succes van ridesourcing-platforms, maar dienen ook als leidraad voor het ontwerpen van een inclusief mobiliteitssysteem. Ze helpen bij het identificeren van gebieden waar regulerende maatregelen nodig zijn en hoe deze het beste kunnen worden vormgegeven.

Het onderzoek suggereert ook dat de wisselwerking tussen socio-economische factoren en de levensvatbaarheid van ridesourcing-platforms cruciaal is. In samenlevingen met grote ongelijkheid kunnen platforms bijvoorbeeld hogere commissies vragen aan chauffeurs, terwijl ze in samenlevingen met weinig ongelijkheid juist kieskeuriger moeten zijn en lagere commissies bieden om chauffeurs aan te trekken.

De bevindingen kunnen ook worden toegepast op diensten, zoals maaltijd- en boodschappenbezorging, waar platforms zoals Just Eat Takeaway en Getir vergelijkbare dynamieken vertonen. Ook hier lijken ze te gedijen op een mix van welvarende gebruikers die bereid zijn te betalen voor gemak en werkenden die genoegen nemen met lage lonen.

Bron: TU Delft.