Komt er een geluidsflitspaal?

Excessief geluid van luide motorfietsen en auto’s zorgt voor veel geluidsoverlast in de grote steden. Handhaving is lastig vanwege beperkte capaciteit bij de handhavende instanties. TNO onderzocht de haalbaarheid van de geluidflitspaal in Nederland op basis van de functie-eisen, beschikbare technologieën, systemen en juridische aspecten. De geluidemissie van luide voertuigen wordt vooral bepaald door rijgedrag en voertuigaanpassingen. De huidige handhavingsopties zijn gebaseerd op onnodig geluid volgens de verkeerswetgeving (RVV Artikel 57), uitgevoerd door politie of BOA, en/of de technische staat van het voertuig onder de Regeling voertuigen, uitgevoerd door de politie en RDW. 

De technologie voor de geluidflitspaal is in principe beschikbaar. Voor de inzet van de geluidflitspaal voor beboeting van onnodig geluid lijkt inpassing onder de verkeerswetgeving het eenvoudigst, waarbij (semi-)automatische handhaving mogelijk wordt gemaakt. Het is mogelijk om de geluidflitspaal onder de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) te brengen zodat gemeentes deze zelf kunnen inzetten. Dit vergt echter verdere uitwerking en is nog niet het geval.

Systemen voor ondersteuning bij handhaving, dataverzameling en displays voor waarschuwing van bestuurders kunnen direct worden ingezet omdat er geen wetswijziging voor nodig is. Dergelijke systemen worden al ingezet in de vier grootste steden.

Aan de functie-eisen voor de geluidflitspaal kan in principe worden voldaan. Er zijn enkele systemen op de markt waarmee in Nederland proefprojecten kunnen worden opgezet om de effectiviteit en inzetbaarheid te evalueren. Indien de geluidflitspaal nationaal wordt geregeld, is de invoering het eenvoudigst en uniform, met duidelijke regels voor toepassing door gemeentes.

Voor een succesvolle invoering is ook draagvlak nodig bij de betrokken instanties, waaronder ministeries, politie, CVOM, CJIB, RDW en gemeentes. Dit kan het beste worden gerealiseerd door de geluidflitspaal zoveel mogelijk binnen de huidige werkwijze en wettelijke kaders in te passen, met beheersing van de stroom meldingen of boetes en beperking van beroepen daarop door betrouwbare meetsystemen. Het proces van aanpassing van de wetgeving en voorbereiding kan enkele jaren duren, maar pilotprojecten kunnen eerder worden gestart.

Een andere optie is om via een proef met geluidsinformatiedisplays ('geluid-smiley’s') veroorzakers van geluidsoverlast bewust te maken van de overlast. Deze aanpak lijkt op de breed bekende en toegepaste snelheids-smileys, maar nu is de aansturing op basis van geluid in plaats van de snelheid. Gekoppeld aan een boodschap in de lijn van ‘te luid geluid is niet normaal’ zou dit potentieel geluidsoverlast kunnen terugdringen. Een proef in Amsterdam liet positieve resultaten zien.

Bron: TNO