GLS en PostNL gaan LAT-en.

PostNL stelt haar 1.000 pakketautomaten open voor andere vervoerders. GLS Netherlands is de eerste concurrent die gebruik gaat maken van dit netwerk. PostNL wil in de toekomst nog meer vervoerders op het netwerk aansluiten.
Dat is mooi nieuws. De toekomst van thuisbezorging is samen bezorgen. Maar, het nieuwtje roept ook spannende vragen op. Gaan PostNL en GLS samen aan de pakketautomaten leveren? Wat zijn de zakelijke afspraken tussen concurrenten PostNL en GLS? Hoe gaat PostNL op de drukke pakjesdagen om met de schaarse pakketruimte? En is het echt een duurzamer en economischer model? Hoe ziet onder aan de streep de business case eruit?

Samenwerking tussen concurrenten is lastig. Van de enkele succesvoorbeelden is wel weer veel te leren. Ten eerste moeten de strategische voordelen blijvend zijn; betere service aan klanten, lagere kosten, investeringen delen en duurzamer. Ga je er uiteindelijk samen in de markt een betere marktpositie halen tegenover DHL, DPD en anderen?

Problemen in ketensamenwerking ontstaan vaak door een gebrek aan vertrouwen, angst voor machtsmisbruik en een ongelijke verdeling van opbrengsten. De tweede les is dat samenwerking niet beperkt is tot het opbouwen van operationele informatie-uitwisseling. De bedrijven moeten de informatie-uitwisseling ook op tactisch en strategisch niveau regelen. Als processen op tactisch en strategisch niveau niet worden geïntegreerd, dan zullen de voordelen van samenwerking beperkt zijn.

Bestaande bedrijfsculturen zijn vaak niet geschikt voor meer samenwerking. Er heerst veel functioneel denken, ondersteund door organisatiestructuren en prestatiebeoordelingen die gericht zijn op functionele activiteiten, in plaats van op de klant gerichte supply chain processen. De derde les is dat je een cultuur nodig hebt die is gericht op ketensamenwerking: vertrouwen, wederkerigheid, informatie-uitwisseling, openheid en communicatie.

De belangrijkste vraag is natuurlijk wat de consumenten gaan doen. Het afhaalgedrag is de laatste 10 jaar niet veranderd. Bijna 90 procent klant laat het pakje aan huis (of bij de buren) komen; 13% van de pakjes wordt afgehaald, steeds vaker in de winkel. De pakketbezorgers zijn steeds beter in staat op afspraak te leveren. Dan is afhalen eigenlijk niet meer nodig, toch? Een kleine groep consumenten kiest bewust voor afhalen en is zelfs bereid ervoor te betalen. Maar, is die markt groot genoeg?

Dat consumenten straks voor pakketten van verschillende vervoerders (en webwinkels) bij één pakketautomaat terecht kunnen zou wel eens een game changer kunnen zijn. Ik ga het initiatief met belangstelling volgen.

Walther Ploos van Amstel.

Foto: PostNL