Dankbaarheid

Columns

Het zijn spannende tijden. Soms heb ik het gevoel in een spannend jongensboek verzeild te zijn geraakt, gretig lezend en nieuwsgierig naar de afloop. De berichten over de financiële crisis komen superlatieven tekort om aan te geven hoe erg het nu weer is en aan de horizon verschijnen de eerste donkere wolken die een economische crisis in de      ‘reële economie’ aankondigen. Vreemd woord, reële economie.

Het lijkt wel of we collectief ons uiterste best doen om onszelf een recessie aan te praten en als we niet uitkijken, gaat dat nog lukken ook.

Het is een fascinerend voorbeeld van de universele wetmatigheid die luidt: waar we aandacht aan geven, wordt versterkt. Hoe meer aandacht en energie we geven aan de gedachte dat het slecht gaat met de economie, hoe meer we ernaar gaan handelen en ho...

Lex van Haarlem
Ronald,

Jij laat op een openhartige wijze zien hoe jij in lastige situaties persoonlijk in je kracht kunt komen en daarbij door een gevoel van dankbaarheid en opluchting kunt worden bekropen.

Jij schreef jouw column vlak vóór de overwinning van Barack Obama. Ik las hem vlak daarna. Met de televisiebeelden nog op mijn netvlies, die laten zien hoe vele dankbare mensen opgelucht reageerden op de verkiezing van Obama.

Het is de kracht van ál die individuele mensen, die maakt dat Barack Obama president van de VS wordt. En juist ook de persoonlijke kracht van Barack Obama maakt, dat hij nu als 'diendend leider' voor al deze mensen kan werken.

De opluchting en dankbaarheid van zoveel mensen, ook buiten de VS, dat dit nu eindelijk mogelijk is geworden, maakt op een indringende wijze duidelijk dat we aan een nieuwe episode toe zijn.

Een episode die niet komt in de plaats van, maar die het IK-tijdperk van werken aan jezelf overstijgt. Ongeacht of dat werken aan jezelf nu in materialistische zin was of in een nieuwe spirituele zin. Beide hebben lange tijd het denken, doen en laten van met name de westerse mens gedomineerd.

Aan de orde is nu, om vanuit het ontstane momentum, met vereende krachten concreet te werken aan vernieuwing in de dagelijkse werkelijkheid. De leuze van Obama en zijn aanhangers is niet toevallig "Change, yes WE can" en niet "Change, yes I can”.

Dit kan op drie manieren waarbij de volgend genoemde de vorige niet uitsluiten:

(1) Wie op een gezonde manier volger wil zijn in een groep die goede werken verricht, moet dat doen.
(2) Wie het nodig heeft en in staat is om op een gezonde manier aan zichzelf te werken, moet dat doen.
(3) Wie het wil en in staat is om 'daarenboven' (in de zin van: de IK-gerichtheid overstijgend) in de eigen omgeving een 'dienend-leidende' rol op zich te nemen, moet dat doen.

Barack Obama is een groot voorbeeld van het nieuwe type persoonlijk leiderschap waaraan de wereld van hoog tot laag en op allerlei plaatsen in snel toenemende mate behoefte heeft.

Ik ben in een tijd waarin het - zoals jij het formuleert – “wat minder gaat”, dankbaar en opgelucht dat deze man tot president van de VS is verkozen. Zelfs zonder dat ik daarvoor in mijn eigen kracht heb hoeven te komen.

Meer over Overheid