Software is een bijzonder product, laten we het daar over eens zijn. Dat software op sommige vlakken ingrijpende gevolgen heeft mag duidelijk zijn. Toch bekruipt me bij elk van dit soort artikelen weer het gevoel: slaat het niet een beetje door? Gaat software werkelijk de (hele) wereld en elke baan opeten? In het artikel wordt fraai aangetoond dat software op het gebied van matching tussen vraag en aanbod, of het nu gaat op huizen, taxi's, liefde of boormachines, software (met bijbehorende hardware en databases) een dominante rol kan spelen. En werknemers op dat gebied zich nog wel eens achter hun oren moeten krabben. Maar kun je in software wonen? Nee. Kun je in software rijden? Nee. Kun je met software het bed delen? Of een gat in de muur krijgen? Of...

En zo komen we op mijn punt. Software heeft een heel natuurlijke grens. Alles wat je niet kunt digitaliseren, kun je niet in computers stoppen en dan kun je er met software ook helemaal niets mee. Met andere woorden; Airbnb is een groot succes, maar zonder fysieke huizen en huiseigenaren is het niets waard. Terwijl andersom wel waarde bestaat en vooral: blijft bestaan. Misschien dat er morgen wel een nieuwe mogelijkheid ontstaat om vraag en aanbod op het gebied van huisverhuur te matchen...

Het blijft een bijzonder fenomeen hoe op sommig gebied sommige bedrijven in zo korte tijd zo dominant zijn geworden. Het beroemde en beruchte fenomeen "the winner takes it all" wordt door software tot grote hoogte opgestuwd. Maar laten we de grenzen van toepassing niet uit het oog verliezen (valt u ook niet op dat altijd dezelfde paar voorbeelden worden genoemd?) en bovendien pogen de negatieve effecten te verzachten.