Bert Overbeek is management-trainer, team-coach en interim manager. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot hij na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen. Ook wilde hij de kwaliteit van zijn werk vergroten en hij had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren.
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Bert een originele management-denker en -schrijver was. Hij vroeg hem in 2006 of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het veelgelezen ManagementSite. Sindsdien schreef hij meer dan 2000 artikelen zeven managementboeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Vier boeken werden bestsellers en eindigden in de Managementboek top 5.
Overbeek vindt kennisdeling zo belangrijk, dat hij hier op Jongebazen de finesses van het managementvak deelt met zijn collega’s. Het is nodig in tijden van verandering. Aritificial Intelligence heeft dan ook volop zijn aandacht, maar vooral in combinatie met gedrag: wat wordt de rol van de mens straks en hoe kan hij zich daarop voorbereiden? Het gaat bij Bert trouwens niet alleen over AI. In zijn boek 'De Schakelaar' zet hij uiteen hoe hij vindt dat de manager van de toekomst zijn teams tot maximale prestaties kan leiden.
Correspondentie met Bert Overbeek gaat via icloud.com. Gewoon zijn naam in kleine letters ervoor en er is contact. Zijn website? bertoverbeek.com
De crux van het voorbeeld, accountants, is in wezen héél simpel: u MOET. U kunt er niet omheen.
Voor de fiscus niet en voor de aandeelhouders niet. Diezelfde riante positie heeft ook de notaris, de makelaar, de boekhouder, de bank, de accountant en de advocaat. Dat is al héél erg lang zo en het heeft dit soort “bedrijven” niet geprikkeld om voorlopers te zijn bij vernieuwing. Sterker nog: veel van dit soort bedrijven halen hun neus op voor marketing: da’s iets voor Peter Stuyvesant. “Een goede sigaar (ja sorry, ze stáán ervoor) als bijvoorbeeld een Monte Christo behoeft toch geen krans?” Die verkoopt zichzelf. Zo, klaar was Kees in 1951.
Anno 2006 zijn er héél andere zaken die spelen. Bijvoorbeeld bij een “what-if analyse”, een haalbaarheidsstudie of een strategisch businessplan. Daar krijgt de klant te maken met financiële, juridische, maatschappelijke, verzekeringstechnische consequenties van een scenario. Wat zou het nou fijn zijn als elk van de betrokkenen naast een diepe kennis van zijn eigen metier óók een beetje op de hoogte zou zijn van de aanpalende gebieden. Voor een groot bedrijf alleen maar logistiek lastig: men moet praten met een aantal deskundigen met eigen agenda’s. Voor kleinere bedrijven ziet dat er héél anders uit: dat is big-time KASSA. En dat zijn nou nèt de bedrijven die dit soort expertise bij één man/vrouw zouden willen aantreffen. Dat is je verdiepen in wat de klant nodig heeft, marketing dus toch wel degelijk, reeds. Tot zover mijn ervaringen als marketingconsulent/directieadviseur marketing bij best wel grote bedrijven in Nederland.
Mijn eigen wereld veranderde: ik werd zelfstandig marketing consulent. De wereld om mij heen niet zo. De eerste keer dat ik als éénpitter de rekening voor een jaarverslag zag van mijn overigens perfecte boekhouder (pardon accountant) kreeg ik de kleur van een onbeschreven velletje A4. Zeshonderd Euro (lees 600) voor een rapportje in dupli dat niet meer bevatte dan een aantal “druk-op-de-knop” indiksels van data die rechtstreeks aan Exact waren ontlokt en waarvoor ik de invoer al betaald had, plus . . . een beschrijving. Ja, de beschrijving! Precies één A4-tje ruim opgemaakt dat mij de zo broodnodige management informatie zou moeten opleveren. Anders kan je niet sturen, toch? Ik doe er niets mee, de fiscus vraagt er niet om, mijn hoofdaandeelhouder (ben ik zelf) kan uit zijn hoofd ongeveer hetzelfde verzinnen. Dan mag ik er een paar procent naast zitten, maar dat interesseert echt niemand. Op mijn vraag of dat niet “een tandje minder” kon kwam het verbijsterende antwoord: “Wij hebben zo onze eigen kwaliteitsnormen bij “<goede naam>”. Nou moet ik toegeven dat het er héél erg profi uitzag: plastic mapje eromheen. FANTASTISCH.
Ik zou zeggen: ga vooral zo door, zakelijke dienstverleners! De onvermijdelijke shake-out zal ervoor zorgen dat de fittest (niet die van de hometrainer), de servest (degenen die zich ECHT verdiepen in wat hun klanten ECHT nodig hebben en dat ook ontwikkelen als dienst) vanzelf komen boven drijven. Dat wordt kleiduiven schieten, maar deze keer door de vraagkant en NIET de aanbodkant.
Jos Steynebrugh, consulent
Change Enhancement, Zoetermeer
Het zelfde geldt voor: IT, Banken, verzekeringen etc.
Er ligt ook een verbeter project bij veel ondernemers. Ze zijn te loyaal (sympahtie)naar hun dienstverleners. Zelfs aantrekkelijke voorwaarden, betere dienstverlening etc. worden vaak niet overwogen. Het gaat al jaren zo....... Geen tijd!
Ik sta er vaak versteld van hoe het MKB aan diensten veel te veel geld uitgeeft en zich de tijd niet gunnen om te bezien of de huidige dienstverlening nog op het goede niveau zit!
Groet,
KOen Koperberg