Discipline! Goed punt! Commitment zonder discipline is anarchie. Verantwoordelijkheid en gebondenheid ontwikkelen zich niet vanzelf. Dwang- en lokmiddelen spelen daarbij een grote rol.

De voorbeelden in het boek van Vergouw spreken duidelijke taal. Soms zijn discipline en commitment bijna niet te scheiden zoals De Koreaanse CEO die aankondigt dat, als het bouwproject niet op de geplande tijd klaar zou zijn, hij zich vanaf de brug in de nabijgelegen rivier zou storten. En niet alleen de CEO. De bouwploegen zelf beloofden iets vergelijkbaars:‘If we fail, we should (…) drown ourselves in Yeongil Bay’.

De geschiedenis van het organiseren is goed te typeren als een moeizame <a href="http://www.managementsite.nl/32400/strategie-bestuur/discipline-verantwoordelijkheid-zelforganisatie-innovatief-organiseren.html" target="_blank" rel="nofollow">evolutie van discipline en verantwoordelijkheid</a>.

Inzake discipline: in mijn boek geef ik als kortste definitie van commitment: een vrijwillige, maar niet vrijblijvende afspraak. Kortom, je mag elkaar aanspreken op de datgene wat je hebt afgesproken, dat mag je discipline noemen, afspraak is afspraak en elkaar aanspreken op datgene wat geleverd wordt. In mijn ogen nadere vertalingen van datgene wat men discipline noemt. Ik denk persoonlijk wel dat ook zonder dwang commitment kan worden verkregen, hetzelfde kan worden bereikt door positieve motivatoren en door het feit dat commitment in mijn ogen wederzijds is, zowel van medewerker naar top als omgekeerd! Als je iets vraagt, mag je ook verwachten dat de andere partij ook iets terug verwach: goed salaris, zekerheid van de baan, carriereperspectief, groeimogelijkheden, talentmanagement. Et cetera.

'Commitment: een vrijwillige, maar niet vrijblijvende afspraak'. Mooie definitie, Gyuri!

In 'niet vrijblijvend' zit voor mij een stevig element van discipline. Niet alleen omdat anderen je erop aanspreken maar ook omdat je jezelf erop aanspreekt. Zelfdiscipline dus en jezelf verantwoordelijk voelen voor je eigen gedrag.

Dit vermogen wordt in onze cultuur en in onze organisaties steeds belangrijker gevonden. In onze opvoeding en loopbaan worden veel dwang- en lokmiddelen aangewend om het te ontwikkelen. Met wisselend succes overigens. Verhuftering, onverschilligheid en 'blame the other' blijven opspelen. Ons arsenaal aan dwang- en lokmiddelen dan maar beter inzetten?

Het is nog vakantie, maar commitment en discipline, mag ik er nog een derde aan toevoegen: energie. Tannenbaum wijst er op dat door alle ingewikkelde en willekeurig toegepaste regels en procedures in het toenmalige Oostblok bedrijven die voorheen soms eeuwenlang succesvol waren geweest onder het communistisch bewind een kwijnend bestaan gingen leiden en in vele gevallen over de kop gingen. De energie om te ondernemen en er iets moois van te maken werd stelselmatig onderdrukt.
In veel wetenschappen wordt sinds enige decennia niet meer gewerkt met eenvoudige typologieën als manisch, depressief of paranoïd, maar met met een multipel model waarbij per individueel geval deze begrippen ieder op een schaal van bijvoorbeeld 1 tot 5 worden gescoord waarna ze worden verbonden in een spinneweb.
Ik zou me zoiets bij de 4 b’s van Gyuri Vergouw ook kunnen voorstellen, aangevuld met de begrippen discipline en energie om organisaties mee te scoren en hierna nog doelgerichter maatregelen te nemen zoals in het boek beschreven staan.

Tannenbaum, A., IJzeren Gordijn, de inlijving van Oost Europa 1944-1956, Amsterdam 2013, ISBN 978 90 263 26301
Voor organisatie energie zie http://www.linkedin.com/groups/Organisatie-Energie-4811454/about

Gisteravond hebben mijn vrouw en ik het onderwerp committent ingebracht bij een borrel met Engelse vrienden in Italië. Hij is oud militair (50) en kijkt vanuit de Engelse en de militaire cultuur toch weer anders tegen het begrip aan. Hij zegt dat het dieper gaat dan binding en dat je het in het leger aantreft in je team, in het bedrijfsleven niet, daar is het greed wat de klok slaat, ook in charities is het greed, waarom moet een liefdadigheidsinstelling, waar arme mensen een stuiver aan geven, een directeur hebben die een ton verdient. In het Britse leger heb je "covenant", dwz up en down door de hiërarchie vertrouw je elkaar door dik en dun. Als een officier niet goed is wordt hem gezegd: als je zo doorgaat: "the first bullet is for you".

Ik begrijp de mening van de Engelse oud-militair. Hij zal m.i. wel onderscheid moeten maken tusseen het leger in vredestijd en oorlogstijd. In deze verschillende context zal waarschijnlijk de mate van commitment en de moverende drijfveren verschillen, zeker als je dat ontleedt naar de affectieve-, de continuïteits- en de normatieve component.

Bij kleinere teams zoals commando’s en SEALS is de zichtbaarheid op en inzicht in het gekozen doel , de wederzijds afhankelijkheid, het presteren en optreden van hun kameraden en mogelijkheid tot afwijken van oorspronkelijk afgesproken regels meer van toepassing dan bij een peloton infanterie. Vaak lees je ook dat een militair sterker gemotiveerd wordt zodra een kameraad naast hem is geraakt en overleden, waarbij gevoelens een grotere rol spelen.
Continuïteit in vredes- en oorlogstijd krijgt mogelijke een wending door de levensbedreigende omstandigheid waarbij continuïteit om te blijven bestaan betekent blijven leven en andere continuïteit wordt dan blijven bestaan binnen een militaire organisatie in vredestijd.

De meeste leden van de krijgsmacht kennen een profiel dat regels en procedures op prijs stelt en waardeert. Dit verschilt per land, maar ook per dienstvak. In Nederland staat de Luchtmacht als iets vrijer te boek dan de Marine en Landmacht.
In kleiner verband is een normatieve component met een affectieve en continuïteits invalshoek bij de SEALS de afspraak dat nooit een van de leden van het team op het slagveld zal worden achtergelaten.

Alexandre Dumas heeft e.a. geromantiseerd in De Drie Musketiers :
“One for all and all for one”

De kracht van commitment ligt in de eenduidigheid, iets wat veel minder het geval is bij gebruik van woorden als energie, passie of bevlogenheid. Een medewerker of manager kan zeggen dat hij/zij ergens energie van krijgt of ergens energie aan wil geven, maar wat is dat dan precies? Hetzelfde geldt voor passie, hoe spreek je iemand daar op aan?

Het leger dient vaak als voorbeeld voor het bedrijfsleven en de overheid, het hele begrip strategie komt tenslotte uit de oorlogsvoering (strategos) en hier heb ik over geschreven in mijn vorige boek ' Oranje wereldkampioen, managementbeslissingssysteem om te winnen'. In het leger komen zaken als drillen, indoctrineren en hiërarchie natuurlijk sterk naar voren om commitment te verkrijgen, en discipline. Dat begint op jonge leeftijd bij de rekruten waar het erin wordt gehamerd. mijn vader heeft gediend in het Engelse leger na de oorlog, the Britissh Army on the Rhine ((BAOR) en hij vertelde altijd dat de Engelse sergeanten nog harder schreeuwden tegen hun rekruten dan de Duitsers in de oorlog. Uit onderzoek blijkt ook dat de Duitsers de soldaten veel meer eigen verantwoordelijkheid gaven dan de Engelsen en dat de verliezen gedurende de gehele oorlog en op alle plaatsen maar de helft waren van de Engelsen. Disciine en regels en dwang zijn dus maar de helft van het verhaal!

Het klopt dat in het bedrijfsleven en bij de overheid het organisatorische commitment vaak ontbreekt. Juist daarom haalde ik kracht uit het onderwerp commitment, omdat het zo eenduidig is, omdat het vaak ontbreekt in organisaties, bij medewerkers en bij managers en omdat veel managementboeken maar om de hete brij heen lijken te draaien.
HalF commitment is geen commitment, en zoiets als half zwanger. Voor mij is commitment de essentie van zaken doen, van samenwerken, van ondernemen en van werken voor de goede of algemene zaak (overheid). En ja, het is dus meer dan binding, bevlogenheid, passie, betrokkenheid of bezieling, al raken al deze onderwerpen commitment.

Dank voor de eerste reacties, dat brengt ons weer verder op de weg van commitment!
Gyuri

Gyuri Vergouw schrijft in zijn boek dat we zuinig moeten zijn op de schaarse onderzoeksresultaten binnen ons vakgebied. Welnu, voor de wetenschappelijk geïnteresseerden onder ons is één van de conclusies uit een recent gepresenteerd paper: "One of the important findings regarding organizational commitment is about its factor structure. Although the cross-cultural implications of organizational commitment have been tackled in previous research, the finding that affective and normative commitment unites in a single dimension has not been found in previous studies. In a meta-analysis of the literature, Fischer and Mansell (2009) have revealed that continuance commitment was not clearly differentiated from other types of commitment in more hierarchical contexts, however did not mention the grouping of affective and normative commitment items".

Tan, Basak Ucanok, PREDICTING ORGANIZATIONAL COMMITMENT: MULTIPLE EFFECTS OF WORK VALUES, WORK CENTRALITY AND WORK ALIENATION, paper presented at EURAM 2013, Istanbul

Lisa van de Bunt stipt mijn punt aan dat we zuinig moeten zijn op wat we daadwerkelijk weten over ons vakgebied management. Is dat al een schaars goed, we hebben ook nog te maken met de wetenschapsparadox, het feit dat we vanuit onderzoek veel weten over gedrag van managers en hoe we dit kunnen gebruiken om beter te managen, maar dat deze kennis niet of nauwelijks het management bereikt. Als er een onderwerp is waarbij dit het geval is dan wel bij commitment. Ik ben nog geen manager tegengekomen die bekend was met het drie componenten model van commitment, een van de meest onderzochte issues op dit vakgebied, laat staan wat obscuurder feitenmateriaal. Er is dus nog veel werk aan de winkel, vooral in het populariseren van de kennis en het creëren van voor managers toegankelijk materiaal. Ik ben momenteel bezig een online assessment voor deze site te ontwikkelen die eenvoudig maar zeer eenduidig inzicht kan bieden in het persoonlijk en organisatorisch commitment, wordt vervolgd dus...

Over discipline en commitment vertelde een collega op een congres in Londen mij gisteren dat vanaf 1 september militairen drempelloos, dwz zonder pedagogische vooropleiding, leraar kunnen worden op een school. De gedachte erachter is dat er teveel militairen zijn en te weinig leraren terwijl juist op moeilijke scholen behoefte is aan discipline en gezag, zie http://www.education.gov.uk/get-into-teaching/troops-to-teachers
"The skills and experiences you have gained as an exceptional Service leaver are invaluable and our education system needs you to bring these to our schools".
Een aantal congres deelnemers vond dit een slecht idee omdat het juist gaat om leerlingen te boeien en te enthousiasmeren voor een vak. Het programma "troops-to-teachers" is pas net gestart dus hoe het uitpakt zal later blijken.

‘Commitment: een vrijwillige, maar niet vrijblijvende afspraak’

Deze wijsheid zou bij iedere onderneming, organisatie, vereniging en sportclub, al dan niet in een Delftsblauw tegeltje, zichtbaar geplaatst moeten worden.

Met stip op één in de one-liners van het jaar 2013!