Het conflict bij Ajax is in essentie een conflict tussen het management en de professionals. Het management (Coronel, van de Boog) houdt vast aan procedures, processen en het behartigen van de lopende zaken aan de ene kant en de professionals (Cruijff, Molenaar, Bergkamp en anderen) die individualiteit en creativiteit nastreven aan de andere kant. De professionals hebben inhoudelijk gelijk: de prestaties van Ajax zijn beneden niveau gebleven, er moet iets veranderen. Het management heeft zijn best gedaan maar heeft geen veranderingen (betere prestaties maar wel verlies) tot stand kunnen brengen. Nee, zelfs jonge voetballers vertrekken naar Engelse clubs. Bij Ajax van nu is de bovenliggende partij het management, de professionals (voetballers) passen zich aan. Dat is de heersende cultuur. Wat Cruijff cs in beweging hebben gebracht, is de professionals de bovenliggende partij laten zijn, het management past zich aan, wordt dienstverlenend. Een ware cultuuromslag! Het kan niet anders dan dat deze machtsveranderingen gedonder gaat geven. Dat zou in elke organisaties gedonder geven. Misschien iets dan ons in vele organisaties te wachten staat? Kan Cruijff weer als moderne management goeroe optreden bij andere bedrijven? Een heel interessant conflict met mogelijk verstrekkende gevolgen.

Ik ben het wel eens met het artikel en bovengenoemd commentaar, maar in elke conflict situatie is er een win-win oplossing mogelijk. Men moet hier alleen wel dan duidelijkheid hebben omtrent het probleem. Indien het werkelijke onderliggende fundamentele probleem van de situatie bij Ajax niet boven tafel komt en er unaniem overeenstemming over is, dan zal er nooit een werkelijke oplossing gevonden worden en zal er slechts symptoom-bestrijding plaatsvinden. Het benoemen van namen van personen in plaats van structuren en processen laat zien dat het wellicht om symptoom bestrijding gaat. Ik mag hopen van niet, maar het belooft tot nu toe niets goed.
Indien het conflict inderdaad gestoeld is op machtsstrijd en politiek, dan is het beter om schoon ship te maken, want geen enkele organisatie wordt er beter van indien mensen slechts geinteresseerd zijn in het eigen machtsbehoud in plaats van de prestaties van de gehele organisatie.
Maar, dit betekent wel dat er wellicht twee conflicten in parallel lopen bij Ajax en het is wel van belang om deze twee dan te onderscheiden van elkaar, want anders wordt er nog steeds geen fundamentele oplossing gevonden voor de eventuele fundamentele problemen waar Ajax mee te maken heeft.

Aan de hand van de problemen bij Ajax vraag ik mij wederom af waarom er geen aandacht wordt geschonken aan de vakinhoudelijke kwaliteiten van het management. Of is dit ook al het gevolg van het gemis aan kennis en ervaring. Is het dan al zover dat er over de volle breedte sprake is van een uitholling? Feitelijk komt het erop neer dat we geen behoefte hebben aan managementstructuren die in een laboratorium zijn geboren. Theoretisch kloppen ze aardig. Echter, wanneer de werkvloer zich hiermee niet kan vereenzelvigen, is er fundamenteel gezien iets fout. Dus waarom niet op sommige onderdelen terug naar af. Op gepaste wijze concluderen dat intelligente vergissingen weleens een deel kunnen vormen van de prijs van de vooruitgang. Terug naar de tijd dat de nestgeur, die de vakinhoudelijke manager vroeger eigen was, terugkomt. Met andere woorden managen vanuit een vakinhoudelijke achtergrond. Samenvattend, wil de echte vakinhoudelijke manager bij Ajax thans opstaan. Een technisch manager bekend met het product "voetbal" gesteund door een voorwaardenscheppend bestuur. Een bestuur die bij machte is af te dalen uit de ivoren toren. Niet om te controleren maar om een ieder te stimuleren. Soms gezellig aan de borrel, geen paniek in de tent, gewoon vakinhoudelijk waardig.