Moet men mij eens vertellen wie 1 miljoen Euro waard is. Van Wijk van de KLM?

Heren,
Wat een slecht artikel. Als het de bedoeling was om de HRM-functionarissen weer eens in een kwaad daglicht te stellen, proficiat, geslaagde poging.
Een assertieve bijdrage leveren is er niet bij. Het is een duidelijk theoretisch verhaal waar geen enkele HRM-functionaris mee gediend is.
Als jullie al een bijdrage aan de actualiteit willen leveren met betrekking tot de (te) hoge beloning van het Topmanagement schrijf dan een artikel over de verantwoordelijkheid van topmanagers in nederland. Zolang er zakkenvullers aan de top zitten met raden van toezicht of commissarissen die van hetzelfde slag zijn, zolang zal er niets veranderen. En HRM-ers moeten zich niet als klokkenluiders gaan gedragen, daar heeft de werkvloer helemaal niets aan. Een betrouwbare regering, overheidsdienaren en managers die hun verantwoordelijkheid kennen daar heb je wat aan. Maar per definitie zijn juist die groepen onbetrouwbaar. kunnen aan de sitauatie iets veranderen

Eens met de strekking van uw artikel, maar publiciteit en commotie rond topbeloningen en dergelijke hebben ook gevolgen voor de manier waarop van buitenaf naar de onderneming wordt gekeken. En daarmee belanden beloningsstructuren en afspraken met scheidende managers niet alleen op de agenda van HRM, maar ook van Public en Corporate Relations. In die wereld geldt niet per defeinitie dat "the company's always right"; de realiteit wordt voor een flink deel bepaald door de "waan van de dag". Als beslissingen over de prestatie- of vertrekpremies van topfunctionarissen consequenties hebben voor omzet, winst en aandelenkoersen van een bedrijf, dan eist het publiek debat dat iedereen die een stem in het beloningskapittel heeft bepaalt waar zijn/haar prioriteit ligt: bij de bestuurder wiens honorarium in het geding is of bij de continuiteit van het bedrijf. Ik denk dat de beslissing van Lee Iacoca indertijd, maar ook een meer recente van de Daimler-Chryslertop om de eigen honorering met tien procent te reduceren om support te krijgen voor de van de werknemers gevraagde offers eerder in dat licht bezien moeten worden - en getuigen van begrip voor de relatie tussen HRM, PR en CR. Daarom zou HRM zich misschien meer op de buitenwereld moeten richten, en zich moeten verdiepen in de relatie tussen corporate policy en public perception. Het toelichten en acceptabel maken van de honoraria en premies van topfunctionarisssen kan met een gerust gemoed worden overgelaten aan henzelf of door hen ingehuurde PR-specialisten - wanneer daar discussie over verwacht wordt zoudat eerder een aanleiding voor de onderneming moeten zijn om zich nog een achter de oren te krabben dan om meteen pro-actief actie te ondernemen. Per slot van rekening geldt nog altijd dat "Qui s'excsue, s'accuse". En het lijkt me niet de taak van een bedrijfsonderdeel als HRM dat de onderneming als geheel dient om op voorhand stelling te nemen in het publiek debat over de vraag wie er met de gouden plakken mag gaan strijken: de onderneming of het bestuur.

Uw artikel valt precies binnen de mediahype (én politieke hype) die er gaande is over de 'snelweg tractoren'. Zo begonnen we op de 15e verdieping, zitten nu in de PC Hooft en het duurt nog even of we richten onze blik op de buurman(vrouw). Maar da's typisch iets van 'ons', vind ik. Wat dat betreft dus een goed artikel.
Helaas mis ik een echte aanbeveling voor de HRM-er, ik betwijfel of je als HRM-er met uw adviezen veel kan doen.
'Assertiever optreden' is een avies. Prima, maar vaak is het toch 'diens brood men eet, diens woord men spreekt', men houdt zich als medewerker gedeisd en daar is niets mis mee. Tenslotte heeft men ook nog andere 'verplichtingen'.
In tegenstelling tot u denk ik dat het niet lang meer duurt dat er HRM-ers in de Raden van Bestuur worden opgenomen (er zijn al voorbeelden). Als dat een strategische reden heeft dan heeft dat mijn voorkeur, niets zou mij echter verbazen als deze functieverhoging gebeurt om iemand mee te laten delen in de winst en, waarschijnlijk, de mond te snoeren.
'Communicatie met de werkvloer', uitleggen waarom e.e.a. reëel is: niet doen HRM-er, denk ik dan. Degene die dit het beste uit kan leggen is degene die het grootste belang heeft (die dus de rekening beheert waar de revenuen op worden gestort). Je gaat zo met 'je loonsverhoogde billen bloot' maar, ook al zijn medewerkers het er niet mee eens, het gebaar van dit kwetsbaar opstellen door de manager / topbestuurder zal zeker worden gewaardeerd.
Nu het feit zelf: de 'topbeloning'. Voor mij is het advies aan organisaties heel eenvoudig: als jij en alleen jij de resultaten bereikt(e) dan mag je er ook ten volle van profiteren! Dat is dan ook eenvoudig uit te leggen Maar: binnen organisaties is het bereiken van resultaten zelden of nooit een individuele prestatie maar een teamprestatie en daar wringt de schoen. Het succesvolle team deelt niet in deze revenuen en wordt opstandig. Een prachtige voedingsboedem voor media en politiek.
Mijn advies: behandel topbestuurders als ondernemers (NB: er is een cruciaal verschil tussen beiden!): succes is winst, verlies is bijdragen c.q. risico lopen (dus geen 'gouden handdruk' als je er ook nog eens een puinhoop van maakte maar: je bezittingen verkopen, beloning terugstorten en in het verlies bijdragen).
De echte topbestuurder komt dan vanzelf bovendrijven. Wie weet wordt hij/zij vervolgens genomineerd voor de Grootste Nederlander?!
En de media en de politiek? Die vinden wel weer een ander 'slachtoffer'. Misschien beseffen we eens dat we in dit bestaan veel achterlaten maar dat we naar 'Hades' niets meenemen.

Er is dringend behoefte aan objectieve wegingsfactoren voor topsalarissen. Een paar voorbeelden:
Directievergoeding / dividenduitkering
Maximale loonspanning tussen middle- en topmanagement
etc...

Je kan moeilijk van een goede marktwerking spreken als er voor een topfunctie slechts enkele kandidaten zijn die op basis van hun palmares in aanmerking komen voor een riant salaris. Of omgekeerd: als je op zoek gaat naar mensen met potentieel voor zo'n topfunctie en hen significant meer laat verdienen dan heb je de keuze uit honderden kanididaten en zou de kostprijs (inclusief afbreukrisico) stukken lager kunnen uitvallen dan de huidige "old boys network" benadering.

Ik vermoed dat er in de personencultus rond topmanagers wat leuke doctoraalscripties voor agogen, theologen en antropologen in zit. Met alle respect voor Ad Scheepsbouwer of wie dan ook maar één m/v maakt enkel nog in dictatoriaal geleide bedrijven het verschil.

Geef de aandeelhouders een aandeel in de beslissing over verloning van de toplui en je hébt helemaal geen maatschappelijke discussie meer over topsalarissen.

HRM is adviserend en ondersteunend voor de bestuurders, maar ook hierarchisch ondergeschikt. Een negatief advies over een topbeloning kan best worden gegeven, maar als het niet wordt opgevolgd kan HRM dit niet naar buiten brengen.
Kortom HRM is niet in de positie om de top te corrigeren.