Theo, klopt op zich allemaal wel maar de vraag is hoe? Een aantal observaties. In Engeland is men er al lang achter dat je de overheid geen bank moeten laten runnen. En daarnaast wordt het tijd dat in plaats van alle mensen die bij banken werken als boeven en zakkenvullers af te schilderen, professionele en integere mensen die bij banken werken (ik houd niet zo van het woord "bankier") de gelegenheid krijgen om mee te denken en mee te praten. Kennis en ervaring genoeg. In ieder geval meer dan al die "financieel experts".

Op dit moment is er in Nederland nog steeds sprake van een soort "omerta", zeker gezien de grote herstructureringen en ontslaggolven die er nog aankomen. Oplossingen zijn alleen mogelijk met ons erbij......ik ben er namelijk ook zo een.

Tony de Bree
http://www.dagboekvaneenbankier.nl

De zg activistische aandeelhouders zijn in feite niet anders dan middeleeuwse roofridders in een eigentijds krijtstreeppak. Als de prooi eenmaal binnen het bereik van deze roofridders is gekomen is het voor de prooi heel moeilijk zich te verdedigen. De roofridder is nu eenmaal groter, sterker, sneller en vooral meedogenlozer dan zijn prooi: de burger die de wet eerbiedigt.
Een sterke koning (overheid) die de roofridder meedogenloos bestrijdt en hem, zo nodig, lijf en goed ontneemt zou een afschrikwekkende werking kunnen hebben. Maar bij de redding van de systeembanken hebben de 21ste eeuwse overheden hun kans voorbij laten gaan. In plaats van de wankelende systeembanken zonder omhaal te nationaliseren werd er publiek geld ingepompt: De roofridders kregen van de koning een premie voor hun schandelijke gedrag.
En wat nog erger is: onze koningen hebben blijkbaar niets van de geschiedenis geleerd. Ongebreidelde kapitalistische hebzucht was een van de hoofdoorzaken van de crisis van 1929. In de nasleep daarvan heeft het Amerikaanse congres de Glass-Stegall wet aangenomen, die een strikte scheiding aanbrengt tussen zakenbanken, spaar- en leenbanken en verzekeraars. Na jarenlang en krachtig lobbyen van de roofridders werd deze scheiding eind vorige eeuw weer ongedaan gemaakt. Als deze scheiding er nog was geweest had het omvallen van Lehman Brothers nooit zo'n reusachtige impact kunnen hebben.
Met andere woorden zorg er voor dat het handelen van de casino kapitalisten de stabiliteit van de systeembanken niet meer kan aantasten. Dan hebben we waarschijnlijk niet eens meer zoveel toezichtregeltjes nodig en kan de bankier weer doen waar hij goed is: De een kan weer gokken zonder de samenleving in gijzeling te nemen, de ander kan zich toeleggen op (risicoloos) sparen en lenen.