Zonder het boek gelezen te hebben, kan ik mij gevoelsmatig vinden in de conclusie van Wawoe inzake het afschaffen van bonussen in relatie tot risicovol gedrag. Als niemand meer - wereldwijd - in de bancaire excessieve bonussen zou ontvangen dan hoeft ook niemand zich meer verongelijkt / ontevreden te voelen en kan er meer op zakelijk verantwoord bankieren gefocust worden. Dit verschijnsel van verongelijkt / ontevreden voelen heet in de sociologie relatieve persoonlijke deprivatie (een van de meer nuttige begrippen in dit vakgebied), hetgeen kan aanzetten tot onverantwoord risicovol gedrag. Wanneer je dit echter niet wereldwijd in wet- en regelgeving weet vast te leggen, dan blijft alles waarschijnlijk gewoon zoals het is.

Kijk naar Griekenland: daar hebben de banken toch ook een belangrijke rol gespeeld in het (commercieel) financieren van de staatsschuld. Vervolgens wordt de bal / schuld voornamelijk bij Griekenland gelegd (wat feitelijk deels correct is), maar de rol van de banken wordt maar heel beperkt in beeld gebracht. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het systemic risk in de (wereldwijde) bancaire sector. Simpel gezegd: volg het geld en je vindt vanzelf de winnaars (behoedzamen) en verliezers (gokkers).

In een artikel van Forbes, worden de namen van banken met de grootste exposure op Griekenland genoemd (http://blogs.forbes.com/afontevecchia/2011/06/27/french-banks-hold-93b-in-greek-debt-as-sarkozy-announces-rollover-deal/), maar dan weten we nog niet hoe het zit met banken die weer posities in deze Europese banken hebben of de exposure van diezelfde banken met betrekking tot slechte / distressed leningen aan Ierland, Spanje, Portugal en Italie. Kortom, een ondoorzichtig verhaal.

Een aardig recent artikel over systemic risk staat kun je hier vinden: http://blogs.forbes.com/afontevecchia/2011/06/23/euro-equities-tank-as-trichet-warns-of-greek-systemic-risk/


Ongetwijfeld hebben de dealmakers / handelaren met deze leningen veel geld verdiend, maar het gevolg is / kan zijn dat de gemeenschap via de verlies- en winstrekening van de banken dreigt op te draaien voor dit staaltje falend (credit) risicomanagement. En dan hebben we het nog niet gehad over eventuele noodzakelijke staatsteun. Dit verlies kunnen de banken mogelijk wel weer terugverdienen (en aflossen met rente), maar daar hangt voor de klant wel een prijskaartje aan. Een normale onderneming zou gewoon failliet gaan, maar bij grote banken ligt dit blijkbaar iets anders.

De oplossing ligt naar mijn idee niet zozeer in het volledig aanschaffen van bonussen, als wel in wet- en regelgeving op het gebied van risicomanagement en transparantie. Als banken openbaar zouden maken aan wie ze geleend hebben en wat de risicoprofielen of exposure (landen, sectoren, andere banken) verbonden aan deze leningen zijn, dan zou al een hoop gewonnen zijn. De Bank of International Settlements (BIS) kan vervolgens toezicht houden hoe de risico's tussen banken onderling verdeeld zijn. Kortom, er is naar mijn idee nog een hele lange weg te gaan

Helder verhaal, dank. In de inleiding staat ----Daarmee is een systeem ontstaan waar iedereen, ook Wawoe zelf tijdens zijn loopbaan bij ABN-AMRO, in mee gaat en in verstrikt raakt.----

Mogelijk zit daar het kernprobleem: iedereen zit verstrikt in het systeem, inclusief de overheid.
Wat mij puzzelt is de vraag of het nog mogelijk is om verandering in dit verstrikte systeem, waar niemand op aanspreekbaar is, aan te brengen of dat de verandering van onderaf moet komen.

Misschien is het wachten op een systeem van onderaf waar de particulier massaal zijn/ haar geld gaat onderbrengen.