Al decennia lang zijn Nederlanders bekend met het fenomeen ‘polderen’. Ook nu nog zeer actueel, maar dat heeft weer te maken met de Hedwigepolder. Polderen is het uit den treure overleggen met alles en iedereen om tot een algemeen aanvaarde consensus te komen. En zo maken we het iedereen naar de zin. Dit betekent dat harde en/of duidelijke beslissingen keurig worden omzeild ten ieders faveure. De laatste jaren lijkt zich een nieuw typisch Hollands fenomeen te manifesteren, namelijk de opinie bewerken met (nauwelijks verholen) angstboodschappen. We noemen dit angstmarketing.
Angstmarketing kennen we al jaren en in vele hoedanigheden. Kinderen moeten lief zijn, anders krijgen ze met de roe. Geen rare gezichten trekken als de klok slaat, anders komt het nooit meer goed. Deze verzekering heeft...
"Ultimately, if a country with a GDP of only 2.5% of the European economy can bring down the entire system, that's probably a sign that the system is fundamentally flawed."
Het hele artikel vindt u hier: http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/jun/28/greece-is-no-lehman-brothers?intcmp=239
Vr. groeten, Herman
Hoe komen we van deze vorm van berichtgeving met dood, ellende, zielig en onbekwaam af?
dank jullie wel voor het lezen van deze column en het plaatsen van de reacties. Mij blijft het verbazen dat we zoveel media hebben, maar het veel lijkt op eenheidsworsten. Je zou inderdaad verwachten dat een serieuze krant of actualiteiten programma het anders zou kunnen doen. Voorlopig komen we van dergelijke berichtgeving nog niet af, helaas.
Vriendelijke groeten, Herman
Naar ik aanneem hindert het U niet dat ik bij toeval uw artikel las. Ik ben het volledig eens met de strekking van uw betoog. Ik erger mij groen en geel aan de berichtgeving op radio, tv en kranten. Ongeloofelijk eenzijdig en kritiekloos en vooringenomen.
Ik heb na bijna vijfentwintig jaren afscheid genomen van "de" NRC om voornoemde redenen en lees en kijk voor serieuze onderwerpen van dit moment, bijv. het ESM verdrag, buitenlandse media! Te triest voor woorden maar helaas exemplarisch geworden voor de Nederlandse berichtgeving.
Met vriendelijke groet,
Th. W. Peelen