Angst op school

De school wordt lamgelegd

Drie jaar geleden zocht ik de Amerikaanse socioloog Bowen Paulle voor het eerst op voor een artikel in NRC Handelsblad. Hij deed onderzoek voor zijn proefschrift op een vmbo-school in de Amsterdamse wijk de  Bijlmer die hij vergeleek met een achterstandsschool in de New Yorkse wijk de Bronx. Voor zijn onderzoek gaf hij in beide scholen meer dan twee jaar les, hij zat uren in de aula, woonde lessen van andere docenten bij en zocht leerlingen thuis op. Zijn voorlopige co...


Willem E.A.J. Scheepers
Pro-lid
Beste mw. Vink,

Het oorspronkelijke artikel las ik ook, ik reageerde er zelfs op en mijn mening is na al die tijd niet veranderd: m.i. worden er nl. 'appels met peren vergeleken'. De Amerikaanse cultuur verschilt hemelsbreed met de Europese (nb: ik zeg bewust 'Europese' omdat 'Nederlandse' feitelijk al op zijn retour is). In de Verenigde Staten zijn er niet alleen detectiepoortjes in scholen maar ook hele 'upperclass' wijken met privébewaking. Misschien is het nog maar een kwestie van tijd voordat dit 'overwaait' (hier naar toe, bedoel ik) maar m.i. kennen lang niet alle scholen aan deze zijde van de oceaan de problemen die u c.q. Paulle schetst.

Duidelijk zichtbaar is, helaas, wel dat de arbeidskwalificaties hier in Europa, maar m.n. in Nederland, van nagenoeg alle afgestudeerden, 'van hoog tot laag', schrijnend achterblijven bij de wensen / behoeften van bedrijven.
Daar wrikt m.i. de schoen en iedere andere discussie leidt daar helaas van af.
Onvrede binnen en met het onderwijs, hoe betrokken de medewerkers ook zijn(!), leidt ongetwijfeld tot spanningen tussen betrokkenen binnen ditzelfde onderwijs, ook leerlingen, en da's jammer.

Het lijkt mij raadzaam dat je de wortel van de appel- / perenboom aanpakt als je meer wilt oogsten maar niet de reeds geoogste appels en peren.

Willem Scheepers
Organisatie Ontwikkelaar.



petra rombouts
Mijn idee is dat er een scala aan tussenmanagers is ontstaan, die vreselijk veel geld kosten.
Mijn idee is dat dit tussenmanagement net zo goed afwezig kan zijn.
Mijn idee is ook dat je als leraar eveneens net zo goed afwezig kan zijn - of althans er wenig van kennisoverdracht terecht komt en de te grote klassen op zich al probleemleerlingen kweken - zodat ik al die drukte over lesuitval gewoon niet begrijp.
Mijn idee is dat het begin van de oplossing niet is allerlei leuke experimenten (zoals Iederwijs of Impulse of weet ik wat voor leuk projektje) maar directe verlaging van de grootte van de klassen naar maximaal 15 leerlingen.
En dan het tussenmanagement afschaffen en inzetten in gewoon hun oude functie van leraar.
Daarnaast moeten raddraaiers niet geduld worden in die klassen zolang ze de situatie ondermijnen. Daar moet extra mankracht op gezet worden.
Dan kost het maar wat.
Zoals het nu gaat kweek je gewoon toekomstige criminelen en tbS'-ers. Alsof dat geen geld kost.
Begin met investeren in het onderwijs en andere sectoren kunnen geld inleveren. Goedenavond. Petra Rombouts.
Norman Dragt
Het is goed dat dit soort artikelen gepubliceerd worden, ook in management publicaties.

Het is jammer dat zowel dhr. Paulle als mw. Vink maar halve informatie heeft of presenteert.

Uit onderzoek uit de jaren zestig is al gebleken dat structuur op alle onderwijs- en sociale gebieden van belang is voor effectief onderwijs. Het onderzoek van dhr. Paulle bevestigt dit maar weer eens. Dat het niet lukt om het georganiseerd te krijgen in het voordeel van de minderbedeelden heeft vooral te maken met hun invloed, bekendheid en percentuele omvang binnen de gehele groep van leerlingen. Een andere invloed die het oplossen van dergelijke problemen verstoort is de houding van het onderwijssysteem ten opzichte van externe hulp. En een derde oorzaak ligt in het huidige management model dat de overheid hanteert voor het onderwijs, een model dat sterk lijkt op de modellen van Taylor en Fayol. En ook het veranderen van dit model wordt gehinderd door de houding binnen de overheid het zelf te moeten oplossen.

In zekere zin zijn de problemen in het onderwijs dan ook niets anders dan symptomen van een systeem dat zieker is, dan het voor zichzelf wil toegeven.

Daarom is het goed, dat dit soort artikelen ook hier gepubliceerd worden, want de probleemgevallen en problemen in het onderwijs zijn een voorbode van wat er later op de werkvloer en in onze sociale vangnetten zal gebeuren of kan gebeuren als we niets doen.

Overigens een korte positieve opmerking. Het gaat hier sinds jaren om zo'n 35% van alle leerlingen, waarvan een deel uiteindelijk wel terecht komt. Maar dat er iets aan gedaan moet worden staat buiten kijf, al was het alleen maar om te bewijzen dat Nederland een beschaafd land is.

Meer over Verwaarlozing en organisatierot