Meer nog dan op hun honden lijken mensen op hun organisaties. Of beter: organisaties lijken op mensen. Neem de bekendste weergave van organisaties, het organogram. Knijp je ogen een beetje dicht en je ziet de contouren van het menselijk lichaam. Bovenaan het hoofd waar naar verluidt het denkwerk plaatsvindt, daaronder de organen die ideeën moeten verwerken en ten slotte de handen en voeten die voor de uitvoering moeten zorgen.
Met de modellering van organisaties naar onze eigen fysieke verschijning geven we ook onze schoonheidsidealen bloot. We zijn dol op slank en fit. Als onze organisaties traag en vadsig aanvoelen schakelen we de hulp in van heuse bedrijvendoktoren die vitale onderdelen moeten redden. Verziekte bedrijfsonderdelen of een te hoge corporate BMI? Diep het mes erin. Toch nie...
Begrepen wordt b.v., dat mensen fouten kunnen maken. Dat wordt niet afgestraft, maar er wordt van geleerd. Mensen durven zich dan ook kwetsbaar op te stellen en zullen b.v. met anderen hun ideeën bespreken, waardoor juist weer minder fouten ontstaan en meer successen worden geboekt.
En zo kun je nog wel even doorgaan. Een goede route, dus.