Afrodite

Ze zit voor het raam van haar kantoor. De benen opgetrokken, voeten op haar stoel. Het is al laat, 19u. De meeste collega’s zijn al vertrokken. Buiten regent het. De druppels glijden langs het venster naar beneden. De ene sleurt de andere mee.

“Het is zoals de gemoedstoestand van haar team”, denkt ze. Drie maanden geleden was iedereen euforisch. Dit team zou het maken. Zij zouden de nieuwe software bouwen. Nu, drie maanden later, is het team één tranendal. En ze begrijpt het niet zo goed. Hoe komt dit nu? Na slechts drie maanden.

Het begon met één klein probleem. Eén collega hield het voor bekeken. Hij had er genoeg van. Geen duidelijkheid, steeds opnieuw beginnen. Geen zicht op beterschap. De collega ging niet weg, maar hij begon te kankeren, en vooral, niets te doen. Zijn gekanker werkte...

Erwin
Wat een kolder en geromanticeer ... de meeste jobs zijn geen hobbybanen en het takenpakket is grotendeels maar weinig aan te passen ... het werk moet gewoon gedaan worden. Liefde voor het vak is wél mogelijk voor zelfstandigen die hun eigen tijd en focus kunnen bepalen.
matthieu
het zet je in ieder geval aan het denken.

Soms moet je je dagelijkse praktijk even loslaten en iets verder kijken dan de regendruppels op het raam.